Theateroproer

Het was niet mijn bedoeling om over ons theaterbezoek van dinsdag 11 maart jl. te schrijven maar achteraf is er alle aanleiding voor. Die avond was de 22ste editie van Cabarestafette, een springplank voor nieuw cabarettalent, in De Oranjerie te Roermond. Deze voorstellingen zijn populair doordat er voor een relatief lage prijs drie acts van nog betrekkelijk onbekende cabaretiers worden geboden. Er zijn grote namen zoals Brigitte Kaandorp en Bert Visscher uit voortgekomen maar dat kan natuurlijk niet voor iedereen zijn weggelegd. Ik was drie kwartier voor aanvang aanwezig zodat we op ons gemak iets konden drinken en mijn zus, die uit het ziekenhuis was ontslagen, konden bellen.
De twee optredens voor de pauze van Roy Aernouts en Jandino waren onderhoudend en komisch. Na de onderbreking was de beurt aan Micha Wertheim, die in zijn onderbroek uit een koelkast te voorschijn kwam en trachtte huppelend en klappend op hippe muziek zichzelf en het publiek op te warmen. Hij noch wij hadden kunnen inschatten dat dit het hoogtepunt van zijn optreden was geweest. Daarna en helemaal nadat hij meende mij onderdeel van zijn "show" te laten zijn, had hij de sympathie van het overgrote deel van de toeschouwers verloren.
Ik had mijn spraakcomputer aanstaan zodat ik af en toe een woord kon wisselen met Karin. Hij vroeg zich af waarom ik met een zaklamp op mijn gezicht aan het schijnen was voordat hij had gezien dat ik in een rolstoel zat. Een typisch geval van iemand die rapper van tong is dan de hersenen aankunnen. Een vergissing is menselijk en had hij dat nu ingezien, met een excuus afgedaan en het daarbij gelaten dan was er helemaal niets aan de hand geweest. Micha Wertheim liet het echter niet bij die ene uitglijder en maakte nog meer opmerkingen, die niemand kon plaatsen. Waarschijnlijk wilde hij het publiek tonen hoe goed hij kon improviseren maar het amusementsgehalte kelderde naar een bedenkelijk niveau. Toen ik mijn spraakcomputer had afgesloten, kon hij het niet laten daar weer even aandacht aan te besteden. Hij zou een film over rolstoelers gaan maken en sprak over racisme, voodoo en meer van zulke uitlatingen, die absoluut niet in de smaak vielen. Dat gold ook voor andere onderwerpen als dyslexie, dwarslaesie, de omgekomen bemanning van de Challenger en zijn moeder die dood in de zaal zou zitten. Het sloeg werkelijk nergens op en er werd dan ook niet of nauwelijks gelachen. Het was duidelijk dat hij compleet van slag was en de draad niet meer kon oppakken. Ten einde raad probeerde hij het publiek op het hart te drukken dat ik mij echt niet gekwetst voelde. Knap als je dat voor een vreemde kunt uitmaken maar ik vroeg er niet om in de belangstelling te worden gezet en zeker niet op zo'n beschamende wijze.
Op een gegeven moment hebben Karin en ik elkaar aangekeken en besloten om deze voorstelling niet langer uit te zitten. Wij waren ons meer aan het ergeren dan vermaken en dat is niet de opzet van een avondje theater. Toen Micha Wertheim op ons vertrek reageerde, ontstaken de toeschouwers in grote woede en werd er vanalles geschreeuwd tot scheldwoorden aan toe. Het publiek stroomde weg en noodgedwongen heeft hij zijn optreden, dat toch niets voorstelde, moeten staken. De vermaarde bloemist Paul Deckers, die mij kent van de jaren dat ik in St. Odiliënberg heb gewoond, had zich dermate opgewonden over het gebeurde dat hij de regionale en landelijke pers op de hoogte heeft gebracht. In tegenstelling tot wat op teletekstpagina 117 van L1 TV is (was), te lezen heb ik de zaal niet huilend verlaten. In de foyer werd ik overmand door emoties toen ik zag dat zoveel mensen ons waren gevolgd, verslag deden van de laatste gebeurtenissen en steun kwamen betuigen. Ook medewerkers van De Oranjerie waren direct present om excuses en een drankje aan te bieden. Er werd meteen toegezegd dat de directeur de volgende dag contact zou opnemen om een passende oplossing te vinden.
Micha Wertheim zou zich moeten realiseren dat hij het voor een nagenoeg uitverkocht theater en zijn twee collega's heeft verknald. Wel het lef hebben om vanaf het podium grievende taal te gebruiken maar niet om het weer recht te zetten. Heel dapper om iemand te "slachtofferen", die zich niet of moeizaam verbaal kan uiten. In een reactie op zijn website verschuilt hij zich achter de noemer ironie maar hij zou zich moeten afvragen wanneer de grens van onbeschoft en ontoelaatbaar wordt overschreden. Micha Wertheim zou een kerel zijn geweest als hij naar de foyer was gekomen om met de mensen in debat te gaan en zich te verontschuldigen maar daar is echt moed voor nodig. De kans is uiterst klein maar mocht hij ooit beseffen en toegeven dat hij fout is geweest dan zou hij wensen nooit uit die koelkast te zijn gekropen en ook wat mij betreft had hij gerust langer ingeblikt mogen blijven. Na deze avond is zijn naamsbekendheid ongetwijfeld enorm toegenomen maar dan wel in negatieve zin.
Mijn advies aan liefhebbers van cabaret kan niet anders luiden dan bij het lezen van de naam Micha Wertheim, te besluiten dat het buitengewoon de moeite waard is om thuis te blijven. Inmiddels heeft de programmeur van De Oranjerie bekend gemaakt dat hij niet meer welkom is in Roermond omdat hij zich niet aan de fatsoensnormen heeft gehouden. De directeur van De Oranjerie heeft ons gevraagd om een aantal voorstellingen uit te zoeken en ook al zijn ze uitverkocht dan zal er alles in het werk worden gesteld om die toch bij te kunnen wonen.