Iemand met een korte(re) levensverwachting krijgt vaak de goedbedoelde raad om de dag te plukken. Natuurlijk kun je beter geen dingen onnodig uitstellen maar geldt dat niet voor ons allemaal. Bovendien kun je moeilijk van elke dag een feestdag maken want dan wordt alles ook zo gewoon. Willen vakanties, uitstapjes, etentjes en bijzondere aankopen hun speciale karakter blijven behouden dan zullen ze gedoseerd moeten plaatsvinden. De voorpret en het genot zijn beide het wachten waard en kunnen de climax aanzienlijk verhogen. Alhoewel het overrompelende effect als je verrast wordt, is ook niet te versmaden.
Materiele dingen kun je eerder doen of aanschaffen, afhankelijk van je behoeften, want niet iedereen wil een soort inhaalslag. Bij zaken zoals de bruiloft van je kind of de geboorte van je kleinkind is dat een stuk lastiger. Je kunt niet verlangen dat je omgeving meegaat in een versneld proces.
Ik ben al tevreden met dingen als het bedienen van mijn radio en tv of het schrijven van teksten zoals deze blog. Ik heb een sms-kaart aangevraagd zodat ik hopelijk binnenkort via de spraakcomputer berichten kan verzenden en ontvangen. Als ik een onvervulbare wens moest uitspreken dan zou het ook iets alledaags zijn. Maar praten, lopen of zelfstandig douchen, nat scheren, eten en drinken zijn helaas net zo ver weg als genezen van ALS.