Texel

Begin juli vorig jaar was ik uitverkoren om een week op Texel te verblijven en mijn zus Marjo heeft mij vergezeld. Haar dochter zou rond die tijd kunnen bevallen van hun derde kind en in dat geval zou mijn jongste zus Marlies haar plaats hebben ingenomen. We hadden de taxi via Valys geboekt en de heen- en terugreis zijn perfekt verlopen. Ritten naar en van dit waddeneiland worden uitgevoerd door een Texels taxibedrijf dat ons rechtstreeks afleverde. Wij moesten de grootste afstand afleggen en kwamen als laatste aan bij het Tesselhuus een schitterende accomodatie met alle wenselijke aanpassingen. Drie andere ALS-patienten en hun partners waren al aanwezig net als verzorgenden, verpleegkundigen en een voedingsassistente. Een aantal 'personeelsleden' hebben hun wederhelften verloren door ALS en kunnen zich dus feilloos inleven in de gevoelens van patienten en partners.
Wij kregen de beschikking over een slaapkamer met twee bedden en aangrenzende badkamer met wastafel, douche en wc. De warme maaltijden werden dagelijks aan huis afgeleverd en waren absoluut goed. De broodmaaltijden werden door de vrijwilligers zelf uitstekend verzorgd. Gedurende die week hadden we op een aantal buien na best behoorlijk weer, beter dan de rest van Nederland. De beoogde uitstapjes en nog meer hebben we allemaal kunnen ondernemen. Een bezoek aan Ecomare, een opvang voor o.a. zeehonden, het museum en een mooie duinwandeling aldaar. Een boottocht met een garnalenkotter, de vangst werd aan boord uitgezocht gewassen, gekookt, gepeld en gegeten of meegenomen. Een rondvlucht boven Texel met een zespersoons vliegtuigje gaf een mooi totaalbeeld en verliep zonder gebruik te hoeven maken van een braakzak. De Slufter, een natuurgebied dat is ontstaan na een duindoorbraak, hebben we bezocht. Bij stormvloed loopt dit stuk land met typische flora telkens grotendeels onder met Noordzeewater. Uiteraard hebben we diverse keren op het terras achter het Tesselhuus of op een strandpaviljoen van de zon genoten. De vanwege het jubileum aangeboden avond met diner en cabaret was dubbel genieten en heel apart. Voor het vervoer op het grootste waddeneiland hadden we de beschikking over een touringcar met rolstoellift. De chauffeur wist tijdens elke rit op boeiende wijze interessante wetenswaardigheden te vertellen.
Na een emotioneel afscheid keerde iedereen zaterdagmorgen weer huiswaarts. Door het volle programma, de lange dagen, de confrontaties en de emoties was het een enerverende week maar beslist meer dan de moeite waard. Ik kan iedereen, die de kans op een verblijf in het Tesselhuus krijgt geboden, sterk aanraden daar op in te gaan. Esmee, het derde kleinkind van Marjo en haar man, kwam de volgende dag op 8 juli 2007 ter wereld.