Vasteloavend

In de tijd dat de cafeetjes in Oud Stein nog talrijk waren, heb ik zeker carnaval gevierd. De Birkenshop oftewel cafe Leurs was mijn favoriete stek en ook de rest van het jaar als geliefde uitgaansgelegenheid. De optocht moest ik weer of geen weer gezien hebben. Ik ben zelfs een jaar meegetrokken maar heb de stoet niet uitgelopen. De specialist, die ik uitbeeldde, moest zichzelf onder behandeling stellen vanwege een gapende wond boven het oog. Langzaam maar zeker ben ik het carnavalsvirus kwijtgeraakt en nu vind ik het bekijken van de optocht voldoende. De behoefte om drie dagen laat staan een week te dollen is helemaal weggeebd. Ik vind het zo opgelegd er staat een datum voor en dan moet de knop om. De overdreven uitgelatenheid van mensen, van wie je weet dat het hun ware aard niet is, staat mij tegen. Mensen die je normaal niet groeten, zoeken dan gesterkt door hun vermomming en alcoholpromillage, toenadering. Het is een achterhaald gebruik om je nog even te buiten te gaan alvorens veertig dagen te vasten terwijl van dat laatste meestal niets terechtkomt. Wat dat betreft ben ik voor de islam eerst afzien en dan feesten, eerst ramadan en dan suikerfeest. Iedereen die het virus nog onder de leden heeft en de behoefte heeft om uit zijn of haar dak te gaan, wens ik veel plezier toe, alaaf!