Van teen tot top

De flanerende jonge vrouw trekt met haar welgevormde benen meteen alle aandacht van het volle terras. Zeker het mannelijk deel, dat op deze zomerse dag van een verkoelend drankje zit te genieten, kan de ogen niet afhouden van zo'n schoonheid. Doordat zij kortgerokt is en op hoge hakken loopt, lijken haar blote gebruinde benen extra lang en slank. Het strakke witte rokje tekent haar stevig kontje af en staat slechts kleine pasjes toe, hetgeen niemand betreurt. Al heupwiegend schrijdt zij langzaam verder, duidelijk genietend van de grote belangstelling. Haar dunne doorschijnende blouse wappert om haar bovenlijf en laat niets te raden over. Dankzij de ober, die een dienblad vol lege glazen uit zijn handen laat vallen, houdt de aanleiding daarvan even rust op de plaats. Zij draait zich om richting terras, waardoor ons een blik op haar parmantige borsten wordt gegund. De donkere priemende tepels lijken elk ogenblik door de gespannen stof heen te voorschijn te komen. Haar grote glanzende ogen stralen ondeugd en verleiding uit en op haar sensuele mond met volle kersrode lippen ligt een veroverende grijns. Op het terras heerst een serene stilte omdat iedereen de adem inhoudt en ik word bruut gewekt door een verzorgster, die niets op heeft met What's in a man's mind.

Verslagen

Daar sta je dan verslagen
door een werkelijkheid
die bijna als een metgezel
het leven met je deelde
dag na dag eiste hij je op
en met overgave liet je
je doen en laten erdoor bepalen

Verslagen ben je
en ook al wist je wekenlang
dat dit moment zou komen
toch sta je bedgekluisterd
met lege handen
vol verdriet
te staren
in het woordeloos verhaal

Verslagen voel je je
omdat het kleine beetje tijd
dat je nog gegeven was
te kort bleek
en nu is vervlogen
in de dag
terwijl een zee van tijd nog rest
aan een verstorven horizon

Verslagen
in je hoop
in je droom
verslagen
in je wezen
verslagenheid alom

Bron: Hanneke van Kessel PSW Atelier Weert

Volle agenda

Voor zover ik nu kan overzien, wordt de komende tijd een drukke maar leuke periode. Op 1 april is de cabaretvoorstelling Reijn en Goed, die ons en alle andere bezoekers door De Oranjerie is aangeboden n.a.v. het voorval tijdens Cabarestafette. De volgende dag komt de firma RDG Kompagne de sms-kaart en de kabel voor de Gewa leveren en installeren. Vanaf dat moment zal ik meer gaan smssen dan in mijn hele levensfase daaraan voorafgaand. Als de weergoden het toestaan, wil ik de verrichtingen van mijn oudste zoon in de tenniscompetitie volgen. De eerste vier wedstrijddagen zijn in april en de overige drie in de tweede helft van mei gepland. Tussendoor gaan we naar de musical Billie Holiday met o.a. Ruth Jacott en Celtic Rhythms, een optreden van een Ierse dansgroep. Dinsdag 6 mei zou ik weer voor longfunctie-onderzoek naar het academisch ziekenhuis in Maastricht moeten. Vooralsnog bespeur ik echter geen verandering t.o.v. half januari en als dat zo blijft, voel ik er veel voor om die afspraak te verzetten. Het Pinksterweekend staan de musical Ciske de Rat en het concert van Roger Waters op het programma. Voor wat het laatste evenement betreft, hopen we op gunstige in ieder geval droge weersomstandigheden. Met de cabaretier Jochem Myer, sluiten wij op 17 mei het theaterseizoen 2007-2008 af. Dan moet het zeker mogelijk zijn, om veel in de buitenlucht te vertoeven en van de zon te genieten. Bovendien volgen rond die tijd de grote sportevenementen elkaar op, met als slagroom op de taart het EK voetbal in Oostenrijk en Zwitserland.

Over en uit

Als de voetbalcompetitie van de eredivisie nog niet beslist was, dan is dat na het paasweekend zeker het geval, alleen de manier waarop stemt tot ongenoegen. In een fase dat ieder doelpunt en wedstrijdpunt telt en cruciaal kan zijn, krijgen we te maken met arbitrale dwalingen en blunders. Onbegrijpelijk dat zowel scheids- als grensrechter niet kunnen, waar de rest van voetbalkijkend Nederland wel toe in staat is, nl. eenvoudigweg objectief vaststellen. Er zijn zelfs arbiters, die na confrontatie met de camerabeelden, toch achter hun beslissing blijven staan of deze hooguit discutabel vinden. Zo worden de Eindhovenaren in het zadel geholpen en kunnen de voorbereidingen van het kampioensfeest in volle gang worden gezet. Nadat P.S.V. zaterdag van F.C. Groningen wist te winnen, verloren de directe vervolgers waardoor de spanning, althans voor het kampioenschap, compleet is weggeëbd. Het is zuur, dat de nederlagen van Ajax en Feyenoord niet of niet alleen aan de spelers valt te verwijten maar ook of grotendeels de heren die de spelregels moeten hanteren. De Amsterdammers wordt een duidelijke penalty onthouden na een overtreding van F. C. Twente-doelman Bosker op Suarez, die soms vrijwillige buitelingen maakt, hetgeen niet uitsluit dat hij ook ten val kan worden gebracht. Bij de Rotterdamse derby werd om een duistere reden, de keeper van Sparta gleed weg en viel achterover, een zuivere goal van Feyenoord afgekeurd. Triest dat na de politie nu de arbitrage een steentje bijdraagt aan de competitievervalsing in de hoogste afdeling van het betaald voetbal.

Witte Pasen

Niets is zo grillig als het weer. In februari haalden we al vijftien graden boven nul en leek het wel voorjaar. Nu de lente echt is begonnen, daalt de temperatuur richting nulpunt en kunnen we maartse buien verwachten. Als de weersvoorspelling uitkomt, dan worden het winterse paasdagen met kans op sneeuw. Pasen houdt van oudsher in dat de tuin er netjes bijligt en de mensen op hun paasbest gekleed zijn. Waarschijnlijk zullen dit jaar de paaseieren binnenshuis verstopt en gezocht moeten worden en de nieuwe kleren in de kast kunnen blijven omdat ze te zomers zijn. De die-hards, die geen koude natte neus en meer schuwen, zullen met de regenlaarzen of snowboats door de tuin moeten stappen, in een poging om alles terug te vinden. Hoe dan ook het uitgebreid ontbijt in de warme woonkamer zal dubbel zo lekker smaken, als het buiten bar en boos is. Wellicht is de tijd rijp om een paas-cd met nummers als "I'm Dreaming of a White Eastern" en "Let It Snow" op de markt te brengen.

NOStalgie

Dankzij de stakingen van de politie werden twee zogenaamde superzondagen om zeep geholpen, met als gevolg dat andere wedstrijddata voor voetbaltoppers moesten worden gezocht. Woensdag werd P.S.V. - Ajax gespeeld en diezelfde avond was ook de halve finale voor de K.N.V.B. beker tussen Heracles en Roda J.C. gepland. De uitzendrechten van competitie- en bekerwedstrijden zijn helaas nog even in handen van R.T.L. en zo kon het gebeuren dat eerst live verslag werd gedaan van Heracles - Roda J.C. incl. verlenging en penalties. Roda J.C. staat garant voor vechtvoetbal en Heracles kan daar ook weinig anders tegenover stellen maar beide teams hebben het wel ver geschopt. Er werd bijna een speler onthoofd maar that's all in the game, zullen we maar zeggen. De ploeg uit Kerkrade staat er zelfs voor de zoveelste keer mee in De Kuip voor de eindstrijd tegen Feyenoord.
Om half twaalf, dus nog net op de speeldag zelf, kwam dan het belangrijke treffen tussen de nummers een en twee van de eredivisie aan bod. Wat ik in samenvatting van P.S.V. - Ajax heb gezien, was geen hoogstaand voetbal en een topper onwaardig. Veel individuele acties werden door overtredingen afgebroken en m.i. te weinig met een gele kaart bestraft. Hadden de Amsterdammers een van de vroege kansen kunnen benutten, dan was het misschien een andere wedstrijd geworden en de spanning in de competitie teruggekeerd. Nu is de kans dat de Einhovenaren het kampioenschap mislopen, net zo klein als het bereiken van de play-offs voor Louis van Gaal en zijn A.Z.
De actievoerende politie is inmiddels akkoord gegaan met een nieuwe c.a.o. voor de komende jaren en vanaf het nieuwe voetbalseizoen is vrijwel alles weer in vertrouwde handen bij de N.O.S. te volgen. Goede verslaggevingen van live wedstrijden en samenvattingen in logische volgorde, op vaste dagen en gezette tijden, zonder overbodig blabla en irritante reclameblokken en ook zonder onnodige afgelastingen en competitievervalsing, liggen in het verschiet.

Als een boom

Als een boom
diepgeworteld
in de aarde
de kruin
hoog in de wind
wuivend naar eenieder
de takken
in al hun eenvoud
toch statig en voornaam

Als een boom
stil verankerd
in de menselijke ruimte
de kruin
vol overgave
neerbuigend
de takken
als armen om eenieder
heengeslagen

Als een boom
ontworteld
en geveld
de kruin
platgestreken
in de wind
de takken
broos en eenzaam
terugverwijzend naar wie hij was

Als een boom...

Bron: Kees Hens PSW Atelier Weert

Een week later

Na een roerige week waarin de theateroproer volop in het nieuws was, waren wij weer present in De Oranjerie voor het bijwonen van een concert van Golden Earring. De taxi kwam mij drie kwartier voor de afgesproken tijd ophalen waardoor ik zelfs voor Karin aanwezig was. We troffen elkaar bij de receptie van het theaterhotel, vrijwel gelijktijdig met Dorien Pollaert, de programmeur van De Oranjerie. Vanzelfsprekend hebben we met deze aardige vrouw over het voorval en de nasleep, waardoor wij bn-ers werden, nagepraat. Ik wil er niet over blijven schrijven maar twee dingen zijn wel leuk om te vermelden. Zij zei dat er onnoemelijk veel op is gereageerd waaronder mooie lange brieven, die mij worden toegestuurd zodat ik voorlopig leesstof te over heb. Bovendien vond zij, na het lezen van de artikelen in de Limburgse dagbladen, dat de maandag goed was begonnen.
Na de openingsnummers werd het publiek door Barry Hay welkom geheten en hij hoopte dat we niet zouden weglopen. Heerlijk als je een muziekinstrument kan bespelen, muziek kan maken en daar ook nog de kost mee kan verdienen. Als je op relatief hoge leeftijd voor een popartiest nog steeds meetelt in de muziekwereld dan mag je je helemaal gelukkig prijzen. Dat laatste lukt Barry, George, Cesar en Rinus al geruime tijd want vanaf 1992 trekken zij met hun optredens overal volle zalen. Ik ben geen uitgesproken fan van Golden Earring maar nummers als Another 45 Miles, Twilight Zone, Buddy Joe en uiteraard Radar Love mag ik graag horen. Bij When The Lady Smiles moest ik aan Hillary Clinton denken en zag ik haar als deels ontkleedde non voor me. De toeschouwers waren enthousiast en een groep jonge vrouwen heeft het hele concert, dat ruim twee uur duurde, voor het podium staan dansen. Op een gegeven moment vroeg Karin om de zaal in te kijken en mij voor te stellen dat die mensenmassa zou opstappen maar voor de 700 aanwezigen was daar geen enkele aanleiding toe.

Cabaret

Sommige cabaretiers zouden zich moeten afvragen, of hun drang om te provoceren en te shockeren of zoals Theo Maassen zich uitdrukt het opzoeken van de grens tussen betamelijk en onbetamelijk, niet moet worden ingetoomd. Door wie wordt die grens bepaald en telkens weer verlegd? Het lijkt mij niet raadzaam en vertrouwd om dat aan diezelfde lieden over te laten. Onder deze groep theatermakers heerst een geldingsdrang om nog grensverleggender te zijn dan de ander maar bij het geringste tegengeluid, staan zij op hun achterste benen. Het is niet met elkaar te rijmen, dat wij ons zorgen maken over het besef van normen en waarden onder m.n. jongeren terwijl een nieuwe lichting cabaretiers het niet zo nauw neemt met fatsoen en respect, de basis van goed gedrag. Als honderden theaterbezoekers i.p.v. "Oh die is grof" te denken of tegen elkaar te zeggen, besluiten om de voorstelling niet langer uit te zitten dan is dat hun goed recht en een duidelijk signaal. Als er vervolgens meteen tot een boycot van het theater wordt opgeroepen, nadat de programmeur zich achter het publiek had geschaard, dan getuigt dat van naïviteit.
Initiatieven als Cabarestafette en Comedytrain zouden er voor moeten waken, niet af te zakken naar het niveau van Idols en Wanna Be a Popstar waar ook allerlei "sterren" worden gelanceerd, die later niet zo talentvol blijken te zijn. Als talentwervers nog in aantal toenemen en in gestaag tempo blijven doorgaan, dan zit straks het leeuwendeel van Nederland in de artiestenwereld. Als de toeschouwers van De Oranjerie met hun actie hebben bereikt, dat cabaretiers gaan nadenken of het niet anders kan zelfs moet, dan is de boodschap overgekomen. Er zijn talloze voorbeelden van collega's, die bewijzen dat goed cabaret mogelijk is zonder meteen moraalridder te zijn. Wat mij betreft mag de storm dan gaan liggen en hoeft Micha Wertheim niet met trillende benen en beverig stemmetje op het podium te staan.

Commentaar

Wie tegenwoordig naar een theatervoorstelling van een cabaretier gaat, moet behalve over ijzersterke lachspieren en een zakdoek ook over een stalen incasseringsvermogen beschikken en een flinke dosis zelfspot. Dat komt omdat de meeste cabaretiers niet alleen de lolbroek willen uithangen, maar de bezoekers ook een spiegel willen voorhouden - de cabaretier wil kortom een circusclown-plus zijn, achter wiens rode neus ook nog een maatschappijcriticus schuilgaat. Dat is vaak best leuk, soms zelfs briljant en ontroerend, maar af en toe ook goedkoop en smakeloos. Cabaretier Micha Wertheim heeft daar eerder deze week in de Roermondse Oranjerie nog een nieuwe dimensie aan toegevoegd door een gehandicapte bezoeker zo intens gemeen en vilein af te zeiken dat die huilend de zaal verliet.

Natuurlijk is er sprake van een bedrijfsongeluk. Micha Wertheim is geen onmens, die over de rug van een gehandicapte zijn cabareteske kunsten wil vertonen, dat nemen we tenminste aan. Maar zijn reactie op de onverkwikkelijke gang van zaken in Roermond getuigt daar vooralsnog niet van. Hij betreurt de betrokkene gehandicapte te hebben gekwetst, maar is zich voor de rest van geen schuld bewust. Integendeel. Hij legt de schuld bij het publiek dat niet bereid en in staat was te luisteren en na te denken over zijn provocaties. Die onwil, daar maakt hij zich zorgen over, niet over zijn eigen falen en onfatsoen. Dat geeft te denken.

De gebeurtenissen in Roermond staan niet op zichzelf. Beledigen is een manier geworden om aandacht te trekken, een marketinginstrument. De vrijheid om te kunnen zeggen wat je vind, wat je voor de mond komt om het zo maar te zeggen, hoe grof ook, is belangrijker geworden dan respect, fatsoen, goede manieren en mededogen. Gelukkig waren er in De Oranjerie heel wat bezoekers die dit niet pikten en uit solidariteit met de gehandicapte de zaal verlieten. Dat is misschien geen cabaret van de bovenste plank, maar wel een uiting van gezond burgermansfatsoen. Als Wertheim een mea culpa weigert uit te spreken voor zijn gedrag in de Roermondse Oranjerie, dan doet het publiek dat wel op indrukwekkende wijze voor hem.

Bron: Limburgs Dagblad auteur onbekend

Meningsvorming

Veel mensen die hoog nodig hun mening willen geven, hebben helaas de oorzaak van de theateroproer niet door. Ofschoon zij maar summier op de hoogte (kunnen) zijn van de gebeurtenissen die bewuste avond, treden zij toch in de publiciteit. Blijkbaar is de hunkering naar media-aandacht zo groot dat het er niet toe doet of men een juist oordeel geeft. Het gaat niet zo zeer om de inhoud van zijn optreden maar de manier waarop Micha Wertheim het die avond bracht. Bovendien was dit slechts een gedeelte van zijn voorstelling waardoor een onderwerp anders kan overkomen dan wanneer je een totaalbeeld hebt. Ik wil best aannemen dat hij zijn eerste opmerking naar mij te snel en ondoordacht maakte maar had het daar dan bij gelaten, zeker als je weet dat gehandicapten nog behoorlijk aan bod komen tijdens je optreden. Micha Wertheim koos er zelf voor om uitlatingen jegens mij te blijven maken ondanks de ongemakkelijke stilte, die zich nadien van de zaal had meester gemaakt. Dan is het toch niet vreemd dat het publiek heel anders naar zijn monoloog over gehandicapten gaat kijken en de indruk krijgt dat hij het op mij persoonlijk heeft gemunt. In zijn e-mail is hij toegeeflijk en spijtbetuigend maar hij heeft ogenschijnlijk geen behoefte om dit publiekelijk te doen terwijl het niet alleen mij maar honderden theaterbezoekers aangaat. Alle verzoeken om via de media naar buiten te treden en verantwoording af te leggen voor zijn mislukte voorstelling heeft Micha Wertheim naast zich neergelegd. Ik heb tot nu toe ook afgehouden maar misschien moet ik op het verzoek van Dagblad De Limburger ingaan om duidelijkheid te scheppen waar het werkelijk om draait. Alhoewel ik heb totaal geen aanleiding gegeven tot het gebeurde behalve dat ik aanwezig was en als eerste ben vertrokken.

Mediastorm

Wie had kunnen verwachten dat een mislukt optreden zoveel los kan maken in ons kleine landje? Ongetwijfeld heb ik niet alles meegekregen wat er via de media over is gezegd en geschreven. Het zou begonnen zijn met een uitzending van L1 Radio en daarna hebben diverse kranten meerdere artikelen aan dit onderwerp gewijd. RTL Boulevard heeft er aandacht aan besteed en op internet zijn de reacties niet te tellen. Het actualiteitenprogramma EenVandaag heeft mij benaderd om opnames te komen maken maar ik heb nog niet ingestemd. Ik kan ze moeilijk te woord staan en zal mijn emoties niet in bedwang kunnen houden. Ik wil niet als zieligerd worden neergezet en heb niet de behoefte om Micha Wertheim de grond in te boren. Ik vraag mij alleen af waarom hij mij bleef opzoeken en bestoken met allerlei uitlatingen. In zijn programma zit iets over gehandicapten maar houd het dan algemeen en spits het niet op mij toe. Ik weet niet waar hij op wilde duiden maar je kunt niet alle gehandicapten over dezelfde kam scheren. Hij heeft gezegd dat het ongelukkig uitkwam omdat er een rolstoeler in de zaal zat. Ook die mensen komen buiten de deur en bij vrijwel elke voorstelling zijn een aantal rolstoelers aanwezig. Als Micha Wertheim het koninkrijk aan de kaak wil stellen terwijl H.K.H. Beatrix in de zaal zit, gaat hij haar dan ook persoonlijk afzeiken?
In de e-mail, die ik van hem heb ontvangen, geeft hij toe dat er vergissingen zijn gemaakt, dat er talloze dingen zijn mislukt en dat hij alles anders zou doen als de klok kon worden teruggezet. Hij erkent dat het heel vervelend voor mij is geweest maar probeert het op allerlei manieren goed te praten. Theo Maassen probeert andere cabaretiers te mobiliseren om De Oranjerie te boycotten, nu Micha Wertheim daar niet meer welkom is. Hij verwijt Dorien Pollaert, de programmeur van De Oranjerie, dat zij er niet bij was maar zij heeft wel de reacties van de aanwezige toeschouwers gehoord en gelezen. Alleen het publiek van die avond kan oordelen of toen de fatsoensnormen ontoelaatbaar zijn overschreden en niemand anders, ook de collegae cabaretiers niet. Theo Maassen en consorte denken aan hun eigen hachje en willen alles blijven roepen wat in hen opkomt. De toeschouwers van De Oranjerie hebben duidelijk gemaakt dat zij geen makke schapen zijn die zondermeer alles pikken maar dat er ook voor cabaretiers grenzen gelden.

Theateroproer

Het was niet mijn bedoeling om over ons theaterbezoek van dinsdag 11 maart jl. te schrijven maar achteraf is er alle aanleiding voor. Die avond was de 22ste editie van Cabarestafette, een springplank voor nieuw cabarettalent, in De Oranjerie te Roermond. Deze voorstellingen zijn populair doordat er voor een relatief lage prijs drie acts van nog betrekkelijk onbekende cabaretiers worden geboden. Er zijn grote namen zoals Brigitte Kaandorp en Bert Visscher uit voortgekomen maar dat kan natuurlijk niet voor iedereen zijn weggelegd. Ik was drie kwartier voor aanvang aanwezig zodat we op ons gemak iets konden drinken en mijn zus, die uit het ziekenhuis was ontslagen, konden bellen.
De twee optredens voor de pauze van Roy Aernouts en Jandino waren onderhoudend en komisch. Na de onderbreking was de beurt aan Micha Wertheim, die in zijn onderbroek uit een koelkast te voorschijn kwam en trachtte huppelend en klappend op hippe muziek zichzelf en het publiek op te warmen. Hij noch wij hadden kunnen inschatten dat dit het hoogtepunt van zijn optreden was geweest. Daarna en helemaal nadat hij meende mij onderdeel van zijn "show" te laten zijn, had hij de sympathie van het overgrote deel van de toeschouwers verloren.
Ik had mijn spraakcomputer aanstaan zodat ik af en toe een woord kon wisselen met Karin. Hij vroeg zich af waarom ik met een zaklamp op mijn gezicht aan het schijnen was voordat hij had gezien dat ik in een rolstoel zat. Een typisch geval van iemand die rapper van tong is dan de hersenen aankunnen. Een vergissing is menselijk en had hij dat nu ingezien, met een excuus afgedaan en het daarbij gelaten dan was er helemaal niets aan de hand geweest. Micha Wertheim liet het echter niet bij die ene uitglijder en maakte nog meer opmerkingen, die niemand kon plaatsen. Waarschijnlijk wilde hij het publiek tonen hoe goed hij kon improviseren maar het amusementsgehalte kelderde naar een bedenkelijk niveau. Toen ik mijn spraakcomputer had afgesloten, kon hij het niet laten daar weer even aandacht aan te besteden. Hij zou een film over rolstoelers gaan maken en sprak over racisme, voodoo en meer van zulke uitlatingen, die absoluut niet in de smaak vielen. Dat gold ook voor andere onderwerpen als dyslexie, dwarslaesie, de omgekomen bemanning van de Challenger en zijn moeder die dood in de zaal zou zitten. Het sloeg werkelijk nergens op en er werd dan ook niet of nauwelijks gelachen. Het was duidelijk dat hij compleet van slag was en de draad niet meer kon oppakken. Ten einde raad probeerde hij het publiek op het hart te drukken dat ik mij echt niet gekwetst voelde. Knap als je dat voor een vreemde kunt uitmaken maar ik vroeg er niet om in de belangstelling te worden gezet en zeker niet op zo'n beschamende wijze.
Op een gegeven moment hebben Karin en ik elkaar aangekeken en besloten om deze voorstelling niet langer uit te zitten. Wij waren ons meer aan het ergeren dan vermaken en dat is niet de opzet van een avondje theater. Toen Micha Wertheim op ons vertrek reageerde, ontstaken de toeschouwers in grote woede en werd er vanalles geschreeuwd tot scheldwoorden aan toe. Het publiek stroomde weg en noodgedwongen heeft hij zijn optreden, dat toch niets voorstelde, moeten staken. De vermaarde bloemist Paul Deckers, die mij kent van de jaren dat ik in St. Odiliënberg heb gewoond, had zich dermate opgewonden over het gebeurde dat hij de regionale en landelijke pers op de hoogte heeft gebracht. In tegenstelling tot wat op teletekstpagina 117 van L1 TV is (was), te lezen heb ik de zaal niet huilend verlaten. In de foyer werd ik overmand door emoties toen ik zag dat zoveel mensen ons waren gevolgd, verslag deden van de laatste gebeurtenissen en steun kwamen betuigen. Ook medewerkers van De Oranjerie waren direct present om excuses en een drankje aan te bieden. Er werd meteen toegezegd dat de directeur de volgende dag contact zou opnemen om een passende oplossing te vinden.
Micha Wertheim zou zich moeten realiseren dat hij het voor een nagenoeg uitverkocht theater en zijn twee collega's heeft verknald. Wel het lef hebben om vanaf het podium grievende taal te gebruiken maar niet om het weer recht te zetten. Heel dapper om iemand te "slachtofferen", die zich niet of moeizaam verbaal kan uiten. In een reactie op zijn website verschuilt hij zich achter de noemer ironie maar hij zou zich moeten afvragen wanneer de grens van onbeschoft en ontoelaatbaar wordt overschreden. Micha Wertheim zou een kerel zijn geweest als hij naar de foyer was gekomen om met de mensen in debat te gaan en zich te verontschuldigen maar daar is echt moed voor nodig. De kans is uiterst klein maar mocht hij ooit beseffen en toegeven dat hij fout is geweest dan zou hij wensen nooit uit die koelkast te zijn gekropen en ook wat mij betreft had hij gerust langer ingeblikt mogen blijven. Na deze avond is zijn naamsbekendheid ongetwijfeld enorm toegenomen maar dan wel in negatieve zin.
Mijn advies aan liefhebbers van cabaret kan niet anders luiden dan bij het lezen van de naam Micha Wertheim, te besluiten dat het buitengewoon de moeite waard is om thuis te blijven. Inmiddels heeft de programmeur van De Oranjerie bekend gemaakt dat hij niet meer welkom is in Roermond omdat hij zich niet aan de fatsoensnormen heeft gehouden. De directeur van De Oranjerie heeft ons gevraagd om een aantal voorstellingen uit te zoeken en ook al zijn ze uitverkocht dan zal er alles in het werk worden gesteld om die toch bij te kunnen wonen.

Roger Waters

Zijn drie recente optredens in Lichtenvoorde, Rotterdam en Arnhem ontketenden een ware golf van enthousiaste reacties. Op diverse fora raakten fans niet uitgepraat over The Dark Side of the Moon. De hoogtijdagen van het Pink Floyd tijdperk mogen dan al een tijd achter ons liggen, oprichter Roger Waters kan nog steeds rekenen op bijval van een hele hoop Pink Floyd fans. Wie deze tour de force heeft gemist; de eerste helft van het optreden staat in het teken van oude Pink Floyd hits. Ook solowerk van Roger Waters passeert de revue. In de tweede helft is het The Dark Side of the Moon wat de klok slaat. Van Speak to Me tot Eclipse: werkelijk alles komt voorbij. Uiteraard gaat dit huzarenstuk gepaard met veel audio-visueel geweld; gigantische videobeelden en spectaculair surround quadrofonisch geluid. Een oor- en oogstrelend avontuur dat alle zintuigen tart.
Bovenstaande tekst van livenation.nl is hier overgenomen omdat ik het (nog) niet beter zou kunnen formuleren. Bij het lezen daarvan krijg ik al de kriebels en komen herinneringen aan het concert van Pink Floyd in De Kuip te Rotterdam van inmiddels zeker tien jaar geleden naar boven. Zij stonden garant voor het beste qua beeld en geluid dat voorhanden is en laserstralen, vuurwerk, rook en een neerstortend vliegtuigje maakten de indrukwekkende show compleet. Roger Waters doet het niet voor minder dus ik twijfel er niet aan dat hij een perfect, wervelend optreden verzorgt. Zondag 11 mei 2008, eerste Pinksterdag en tevens moederdag, geeft Roger Waters dit The Dark Side of the Moon concert in Megaland te Landgraaf en daarna kan ik verslag doen van mijn bevindingen.

Onuitsprekelijk woord

De dag vertelt
het onuitsprekelijk woord
tranen te over
lippen op elkaar geklemd
verbeten
de ogen strak gefocust
op een onzichtbaar punt in de verte
gedachten schieten door je hoofd
het onbegrijpelijke begrepen
verstaan wat door niemand werd gezegd
noch door iemand werd gehoord
oorzaken zoekend in een leeg verleden
en weten van geen perspectief
de dag vertelt
het onuitsprekelijk woord
je staat alleen in je verdriet

Bron: Petra Verrijt PSW Atelier Weert

Natter en droger

Het waterverbruik zit na een jarenlange dalende trend weer in de lift. Men wil royaler en langer douchen terwijl baden steeds meer uit de mode raakt. Enorme douchekoppen, zijdelingse sproeiers, rainmakers, je kunt het zo gek niet bedenken als het maar natter wordt. Springen onder de douche om waterstralen op te vangen, behoort echt tot de verleden tijd. Om die watermassa te verwerken zal wel een grotere afvoer noodzakelijk zijn. Het is de vraag hoe lang deze rage zal duren. De hoge eindafrekening van de waterleidingmaatschappij en de gestegen heffing van het waterzuiveringsbedrijf kunnen binnen een jaar de grootdouchers tot inkeer brengen. Vrouwen verbruiken gemiddeld vijftien liter water meer per dag dan mannen. Een van de verzorgsters maakte de opmerking dat zij ook meer landschap bezitten en dat is niet te weerleggen. Met meerdere personen tegelijk in de cabine stappen en m.n. combineren met vrouwen kan een besparing opleveren. In de zorgsector gaat men steeds meer over op droogwassen, d.w.z. met een doekje gedrenkt in desinfectans over je lichaam strijken. Het contrast met de huishoudens wordt dus nog groter dan het was maar zo kan het totale waterverbruik in toom worden gehouden.

Loze woorden

Ondanks de toezegging van de politiebonden om het voetbal verder buiten schot te laten, staakt men voor de tweede keer in deze competitie. Weer een superzondag, die voetbalminnend Nederland door de neus wordt geboord. Ik vraag mij af of dit in Engeland uberhaupt denkbaar zou zijn. Het is erg dat er zogenaamde risicowedstrijden zijn, die niet zonder politiebegeleiding kunnen worden gespeeld. De K.N.V.B. heeft het competitieprogramma zo samengesteld dat deze wedstrijden, veelal tussen de "topclubs", in hetzelfde weekend plaatsvinden. Uitgerekend twee van deze weekenden grijpen de vakbonden aan om de eisen voor een nieuwe c.a.o. kracht bij te zetten. Ik kan mij niet voorstellen dat er onder de voetballiefhebbers nog veel sympathie is voor deze actie van de politie. Nu worden twee wedstrijden a.s. dinsdag en woensdag gespeeld en voor P.S.V. - Ajax moet nog een andere datum worden gezocht. Afgezien dat het niet leuk is om zo competitievoetbal te spelen en te volgen, is er ook sprake van competitievervalsing. Het puntenverschil tussen P.S.V. en Ajax bedraagt zes en zou na hun onderlinge treffen tot drie kunnen zijn teruggebracht waardoor de spanning in de competitie zou zijn teruggekeerd. Tijdens de overige wedstrijden zou dan weer druk bij P.S.V. liggen en Ajax zou extra gemotiveerd kunnen zijn omdat het kampioenschap weer binnen bereik zou zijn. Blijkbaar gaat het gezegde "Een man een man een woord een woord" niet op voor de politieman.

Basta

Het nieuws dat Johan Cruijff zijn biezen heeft gepakt, is een grote deceptie voor iedereen die Ajax een warm hart toedraagt. Zijn prille missie heeft amper vruchten af kunnen werpen of hij heeft het bijltje er al weer bij neergelegd. Een meningsverschil met Marco van Basten zou de reden zijn van Cruijffs vertrek terwijl je toch zou denken dat die twee als geen anderen door een deur kunnen. Van twee volwassen kerels mag je verwachten dat het mogelijk moet zijn om tot overeenstemming te komen of een compromis te sluiten. In plaats van een rigoreuze ingreep, kan ook via een tussenweg of een aantal fasen uiteindelijk het beoogde doel worden bereikt. Waarschijnlijk zijn de heren daar te eigenzinnig voor en weegt persoonlijk belang zwaarder dan dat van de voetbalclub in kwestie. Er is natuurlijk wel een wezenlijk onderscheid tussen Marco van Basten en Johan Cruijff. Van Basten is voor vier jaar als hoofdcoach van Ajax aangesteld en draagt dus directe verantwoordelijkheid. Dit wordt zijn eerste optreden als clubtrainer en ik kan mij voorstellen dat hij onafhankelijk van Cruijff of wie dan ook wil opereren. Bij het bereiken van successen krijgt hij een goede naam als oefenmeester en als resultaten uitblijven dan wordt hij daarop afgerekend en de verbintenis mogelijk verbroken. Cruijff heeft geen enkele officiele functie bij Ajax aanvaard maar wil wel bemoeienis met alle technische aangelegenheden binnen de vereniging. Wanneer het hem niet zint kan hij ogenblikkelijk en probleemloos afhaken en van die mogelijkheid heeft hij al snel gebruik gemaakt. Daarmee is Cruijff weer terug waar hij zich het best thuisvoelt namelijk op de achtergrond.

Duizend vragen

Stil en roerloos
kijkend naar de maan
met duizend vragen
waarop nooit een antwoord komt
onbegrijpelijk weten
maar niet kunnen verklaren
waarom en hoe
een mens ontvallen
moederlijk gemis
je maatje voor eeuwig
de afwezigheid van samen
geen morgen meer
vandaag reikt aan de einder
een ongewisse verte
de maan vertelt
haar eindeloos verhaal
over de dag van gister

Bron: Petra Verrijt PSW Atelier Weert

N.B. Ik heb een aantal stukjes proza gelezen bij acrylverf schilderijen, die dat uitbeelden. Het zou ook kunnen dat de teksten verwoorden wat de kunstuiters op het doek hebben gezet. In ieder geval ben ik meer onder de indruk van de proza dan van de kunstwerken en dat komt goed uit want die zijn makkelijker met jullie te delen. Deze maand plaats ik elke week een van de in mijn beleving mooiste teksten op dit weblog, dus zeker in maart het bekijken waard.

Familieweekend

Op de bonusdag, die ons in een schrikkeljaar ten deel valt, vertrokken wij naar 't Loo-Oldebroek op ruim twee uur rijden van Geleen. De weersvoorspelling voor dat weekend was ongunstig want vanaf vrijdagavond zou het onstuimig en nat worden. De taxi, die voor twaalf uur was geboekt, kwam ons drie kwartier voor die tijd ophalen en had al twee passagiers aan boord voor Zwolle. De rit was dus goed gepland en na een tussenstop van een half uur, waren we kwart voor drie op Landal Landgoed 't Loo. Niet veel later arriveerden ook andere familieleden en hebben we onze intrek in de huisjes genomen. Twee huisjes op het park hebben een aangepaste douche en toilet met een directe verbinding naar de slaapkamer op de begane grond. Op de eerste verdieping zijn nog twee slaapkamers en een douche met toilet. Afgezien van de krappe doorgang van de voordeur en de schuifpui en de geringe hoogte van het bed, valt op het huisje niets aan te merken. Ook de persoonlijke verzorging tijdens mijn verblijf aldaar is goed bevallen. 's Avonds hebben we ons de zelfgemaakte pasta en chili goed laten smaken. Later op de avond kwamen nog meer mensen van ons gezelschap aan maar vanwege ziekte en andere omstandigheden moesten er vijf verstek laten gaan. In de nacht van vrijdag op zaterdag is het buiten flink te keer gegaan. Ondanks of wellicht juist dankzij de bliksem, de donder, de regen en de stormachtige wind hadden Karin en ik goed geslapen. Zaterdagmiddag stond er wel nog een stevige wind maar het was overwegend droog zodat we een wandeling over het park konden maken. Later in de middag zijn we gaan bowlen en daarna uitgebreid gaan dineren in buffetvorm. Net als zaterdag, hebben we zondagmorgen lekker in alle rust ontbeten en 's middags ben ik even op bed gaan liggen om op kracht te komen. Daarna hebben we een potje Scrabble gespeeld waardoor de Nederlandse taal weer een aantal woorden rijker is. In de late namiddag hebben we naar keuze chinees of frites gegeten want om half acht was de terugreis geboekt. Vanwege hun werk of andere redenen vertrokken de meesten op zondag in plaats van maandagmorgen huiswaarts. Nadat we eerst naar en in Apeldoorn hadden gereden om een andere passagier weg te brengen, koersten wij eindelijk zuidwaarts. Zowel de chauffeur als het navigatiesysteem, dat ons op de autosnelweg voortdurend linksaf wilde laten slaan, waren echter de weg kwijt. Ik moet er niet aan denken dat ik alleen zou hebben gereist want zonder Karin waren we nooit klokslag elf uur terug in Geleen geweest. Er waren vooraf allerlei uitstapjes bekeken zoals Paleis 't Loo, Apenheul of Zwolle maar de weersomstandigheden stonden dat niet toe en eerlijk gezegd heb ik het niet gemist. Ik heb genoten van het samenzijn, de gesprekken, de humor en het was leuk om te zien hoe de kleintjes, met name Stan en Fenna zich goed vermaakten. Stan heeft ongeveer van alle faciliteiten op het park gebruik gemaakt en was zo trots op zijn ontlasting in de wc dat daar een foto van is gemaakt. Die bolus zal dus minimaal twee keer worden afgedrukt. Fenna deed niets liever dan onder begeleiding "in de drie", dat wil zeggen met hoge snelheid, door de kamer lopen. Natuurlijk had ik het leuker gevonden als de familie helemaal compleet was geweest maar dat vonden de anderen en zeker de afwezigen zelf ook. Uiteraard had ik meer deelgenoot willen zijn aan de gesprekken en de activiteiten maar het is een gegeven dat er steeds minder mogelijk is. De besturing van de elro op de huidige manier begint ook problematisch te worden waardoor ik aangewezen zou zijn op kinbesturing. Ik wil nog afwachten en bekijken hoe het gaat als het weer warmer wordt want de kou en een jas belemmeren mijn arm in bewegingsvrijheid en kracht.