Terugblikken

Eind december worden ons nog eens de belangrijkste gebeurtenissen van het aflopende jaar voorgeschoteld. Alhoewel meer programma's jaaroverzichten verzorgen, zijn die van het NOS Journaal en Studio Sport toonaangevend. Wat als een schrikkeljaar begon, bleek in financieel-economisch opzicht achteraf een verschrikkelijk jaar te zijn. Niet verwonderlijk dat crisis en recessie voertaal zijn geworden als de gevolgen daarvan dagelijks het nieuws halen. Het hele jaar stond in het teken van de Amerikaanse verkiezingen met Barack Obama als eerste zwarte gekozen president. Geert Wilders hield met de aankondiging van Fitna maandenlang de aandacht vast, na vertoning ebde die snel weg. De uitzending met bekentenissen van Joran van der Sloot over de verdwijning van Natalee Holloway haalde hoge kijkcijfers. Later kreeg Peter R de Vries een Emmy award daarvoor en betrapte hij Joran op vrouwenhandel in Thailand. Radovan Karadzic werd eindelijk getraceerd en uitgeleverd aan Nederland zodat de voorgeleiding aan het tribunaal in gang kon worden gezet. Op sportief vlak was veel te beleven in 2008 met twee extra evenementen, het EK voetbal en de Olympische spelen. Oranje kwam glansrijk door de groepsfase maar verloor kansloos in de eerste wedstrijd waarvoor er op of er onder gold. De dames waren succesvol en de heren stelden teleur in Beijing waardoor het totaal aantal medailles tegenviel. Doorbraak van Rafael Nadal of terugval van Roger Federer, de heren verwisselden van plek op de wereldranglijst en Justin Henin nam op haar top afscheid van het professionele tennis. Wielrennen, m.n. de Tour de France, bleek weer onlosmakelijk verbonden met doping.
In mijn persoonlijke leven kenmerkt 2008 zich met gelukkig veel leuke gebeurtenissen naast onvermijdelijk nare ervaringen. De gevolgen van ALS zijn nu eenmaal niet tegen te houden, daar heb ik mij allang bij neergelegd. Niet dat ik een kniesoor wil zijn of levensmoe ben maar omdat het een zinloze strijd is. Tijdens het geslaagde lang familieweekend op Landgoed 't Loo, gestart op schrikkeldag, was goed te merken dat mijn armfunctie was verslechterd. Kort daarna is de elro met tussenstappen omgebouwd van hand- naar kinbesturing. Om dezelfde reden ben ik de Gewa, universal remote control, en de mobiele telefoon via de spraakcomputer gaan bedienen. Sedert begin juni communiceer ik alleen middels sms met de buitenwereld. Dinsdag 11 maart bezochten we Cabarestafette, een springplank voor beginnende cabaretiers, waarvan er drie in een voorstelling zitten. Het afsluitende optreden van Misha Wertheim viel overduidelijk niet in de smaak bij veel toeschouwers, die vroegtijdig de zaal verlieten. De theateroproer maakte een tsunami van reacties los en kreeg landelijke aandacht van alle media. We bezochten twaalf keer het theater voor cabaret, concert of musical en op moederdag een openluchtconcert in Landgraaf van Roger Waters. Vanaf half april ben ik begonnen met sonde-voeding en sinds begin juli eet ik niets anders meer. Drinken doe ik wel nog steeds, alleen koud water en jus de pommorange, een mix van appelsap en jus d'orange. De spasticiteit in mijn benen is toegenomen waardoor het maken van kleine stapjes een zware opgave is. Mijn vitale longcapaciteit is stabiel gebleven en dat is een groot pluspunt. Ik ben blij en trots dat mijn zonen zo hun draai hebben gevonden. Hun studies verlopen naar wens, zij hebben goede bijverdiensten, bedrijven sport en hebben verkering met leuke meiden.
N.B. Voor uitgebreidere beschrijvingen van onderwerpen, wijs ik op de mogelijkheid om door het intikken van een trefwoord, linksboven op de weblogpagina, te zoeken naar het desbetreffende blog.

GELUKKIG EN VOORAL GEZOND NIEUWJAAR

Voor jou

Voor jou
zou ik de stilte
willen aanraken
heel voorzichtig
met de toppen
van mijn hand

Voor jou
zou ik de leegte
willen vullen
met herinneringen
teer en goed
waar geen angst
meer heerst
en geen verdriet

Voor jou
zou ik willen
zingen en dansen
je in mijn armen
willen nemen
en je vertellen
je bent niet alleen

In de stilte
en de leegte
in je angst
en je pijn
is er een vriend
om je heen

Hot Xmas

Op eerste kerstdag was het even mis met mij. Ik had een beetje sonde-voeding opgegeven en wilde de zure smaak in mijn mond wegspoelen met een slok water. Toen kwam de stroom vanuit mijn maag pas echt op gang en heb ik me daarin verslikt. Ik verwachtte dat het met een sisser zou aflopen omdat ik goed kon ophoesten. Zo'n twee uur later, omstreeks negen uur 's avonds, werd mijn temperatuur gecontroleerd en bedroeg 37 rond. Echter vlak daarna begon ik te bibberen en wist ik dat het niet goed zat. Ik had Twee voor twaalf willen afkijken maar voelde me plotseling misselijk en was bang dat ik zou moeten overgeven met opnieuw verslikkingsgevaar. Mijn lichaamswarmte was tot 37,9 opgelopen, ik heb me in bed laten leggen en kreeg een zetpil diclofenac. De misselijkheid en het bibberen waren vrijwel meteen over maar de koorts minderde niet, integendeel tegen middernacht werd 38,2 gemeten. Ik heb nog een zetpil paracetamol gekregen en gedurende de nacht is de verhoging helemaal verdwenen. De volgende dag zit ik weer fris gedoucht in mijn rolstoel alsof er niets is voorgevallen. De hoestprikkel is nog maar incidenteel en mijn longen klinken schoon dus het heeft er alle schijn van dat ik 2009 ga halen. Had ik ook wel op gerekend want in mijn agenda staan notities tot en met april volgend jaar.

Parkstad schaamt zich

Serve Kuijer, de voorzitter van Roda JC, ziet zich genoodzaakt om af te treden. De Kerkraadse voetbalclub onderzoekt, mede op aandringen van de KNVB, mogelijkheden tot nauwe samenwerking met Fortuna SC. De man en zijn familie worden bedreigd en persoonlijke eigendommen worden beschadigd door mensen, die zich supporters durven te noemen. Logisch dat deze bestuurder, die uit clubliefde handelt, niet langer zijn nek wil uitsteken als dergelijke praktijken plaatsvinden. Kennelijk verkeren deze lieden in de veronderstelling dat zij met een grote mond en geweld alles naar hun hand kunnen zetten. Als zij crimineel gedrag vertonen, moeten zij ook als zodanig worden bestraft. Een levenslang stadionverbod is een begrijpelijke sanctie want geen enkele club zit om dit soort "supporters" verlegen. De impact van deze zogenaamde kleine criminaliteit wordt doorgaans danig onderschat. Het betekent nogal wat als je je nergens meer veilig voelt en vernielingen aan huis en auto worden gepleegd. Misschien toch toegang tot het stadion verlenen, echter pas ruim na afloop van de wedstrijd, om alles weer brandschoon op te leveren. Een taakstraf, die het besef oproept dat je iets voor een vereniging kunt betekenen door je handen uit de mouwen te steken i.p.v. anderen het werken onmogelijk te maken.

Kromme weg

Het rommelt behoorlijk bij FC Utrecht. Nadat eerst vier assistenten de laan uit werden gestuurd, kiest nu de hoofdtrainer het hazepad. Willem van Hanegem is door een gat in de omheining gekropen en in een met draaiende moter gereedstaande auto gevlucht. Hij had zijn vertrek aangekondigd aan het eind van het seizoen en zich in de pers negatief uitgelaten over de clubleiding. Op grond daarvan werd hij met onmiddellijke ingang op non-actief gesteld zonder dat alle leidinggevenden op de hoogte waren. De technisch directeur neemt ontslag omdat hij deze gang van zaken onverkropbaar vindt. Triest dat het zovelen hun baan moet kosten terwijl de man, waarmee samenwerking onmogelijk was geworden, uiteindelijk de Galgewaard de rug toekeert. Het viertal werd gebrek aan beleving, passie en toewijding verweten, zij zouden afspraken niet nakomen en de onderlinge verstandhouding was slecht. John van Loen was woordvoerder voor FC Utrecht omdat communicatie niet de sterkste kant van de hoofdtrainer, die zich dezelfde verwijten kan maken. De gedrevenheid druipt er bij Willem van Hanegem niet van af en dat hij niet makkelijk in de omgang is, is geen nieuwtje meer. Het zal mij benieuwen of er nog een voetbalclub met deze gesloten, eigenzinnige trainer in zee wil gaan. Aangezien Gertjan Verbeek op de valreep voor de winterstop een overwinning heeft behaald, zal de Kromme vooralsnog bij Feyenoord geen onderdak vinden.

Goud of lood

Het programma rond de uitreiking van de Gouden Loekie was zeer vermakelijk. Presentatrice Caroline Tensen, gehuld in een weinig tot de verbeelding overlatende kokerjurk, was met haar auto gestrand bij een familie bestaande uit ouders en twee dochters. In de conversatie van het vijftal kwamen voortdurend zinsneden, slogans van reclamecampagnes voor. Tijdens deze humoristische voordracht werden de vijf genomineerde spotjes bekendgemaakt en twee stemronden afgewacht. Toen er nog drie kanshebbers op de felbegeerde trofee overbleven, togen zij gezamenlijk naar de tv-studio om de winnaar uit te gaan roepen.
Ik kon mij wel vinden in de keuze van de kijkers om wonderen, dongel en thuiszorg de eindstrijd te laten uitvechten. Wonderen bevat schitterende natuuropnames, dongel werkt telkens weer op mijn lachspieren en thuiszorg stelt een schrijnend probleem aan de kaak. De laatste won en was eigenlijk anti-reclame voor de thuiszorg maar dezelfde noodkreet kan ook voor de verpleeghuiszorg gelden. Ik kan over beide situaties meepraten en heb inderdaad al veel verschillende washandjes moeten toelaten. Op de afdeling, waar ik nu anderhalf jaar verblijf, zijn elf verzorgenden vertrokken en in januari gaan er nog vier weg, flex-medewerkers en stagaires buiten beschouwing gelaten.
Het aantal irritante reclames overstijgt helaas ruimschoots de mooie en amusante uitingen. De boodschappen van wasmiddelen, maandverband en incontinentiemateriaal zijn daar goede voorbeelden van. Deze tijd van het jaar proberen de zorgverzekeraars weer klanten te werven, de zwangere man met schopjes in de buik zou je een zware bevalling toewensen. Ondanks de crisis en recessie gaan de spotjes van Dirk Scheringa gewoon door, Becam, Frisia en Postkrediet zijn allemaal onderdeel van DSB. Iedereen kan een royaal en luxe leven leiden, de geldleners lachen elkaar toe vanuit huis, auto of boot omdat het zo snel, makkelijk en vooral voordelig te regelen is. Wat te denken van bekende Nederlanders die met een stalen gezicht een product aanprijzen en zo nog een graantje meepikken. De Loden Leeuw viel dit jaar Specsavers ten deel en Joop Braakhekke, nipt gevolgd door Gordon, ging met de twijfelachtige eer als meest irritante bn-er strijken.

Groot Dictee

Best interessant en leerzaam zo'n dictee op tv maar er komen veel woorden in voor die bepaald niet alledaags zijn terwijl de woordenschat van de gemiddelde Nederlander beperkt is en al veel fouten oplevert. De meeste mensen weten hun mond wel goed te roeren maar naar behoren schriftelijk uitdrukken is vers twee. Naast de telefoon zijn de e-mail, chat en sms daar debet aan en genieten de voorkeur vanwege het gemak en de snelheid. De noodzaak om iets op papier te zetten is er steeds minder, zelfs bedrijven en instellingen kunnen per e-mail worden benaderd. Het is algemeen aanvaard dat men het niet zo nauw hoeft te nemen met spelling en grammatica bij die informelere communicatievormen. Op school valt de juf of meester niet over een werkwoord dat incorrect eindigt op een d, t of dt en andere schrijffouten als de boodschap maar overkomt. De jongeren ontwikkelen een eigen taalgebruik met o.a. bosbanken, comazuipen en als literair hoogtepunt van het jaar swaffelen. Zij schrijven de woorden zoals die worden uitgesproken waardoor de jeugd steeds verderaf komt te staan van het algemeen beschaafd Nederlands. De wirwar van regels en weer bijstellingen daarvan of uitzonderingen daarop, heeft het gebruik van onze moedertaal er niet eenvoudiger op gemaakt. Tegenwoordig volstaat een woordenboek niet meer en zal ook een boekje met een groene of andere kleur moeten worden geraadpleegd. Desondanks is taalbeheersing een must en niet alleen voor allochtonen, ook al komen pannenkoeken nog steeds uit dezelfde soort pan en smaken niet anders sinds ze met een extra n moeten worden gespeld.

Onzekere tijden

De ver van mijn bed show oordeelden aanvankelijk vele woordvoerders, die zich deskundig achten op financieel economisch gebied. Van die beroerde ontwikkelingen aan de overkant van de grote plas zouden we niet of nauwelijks hinder ondervinden. Na lang stilzwijgen en sussen, is het hoge woord eruit en geeft de regering schoorvoetend toe wat de burgers al geruime tijd zagen aankomen, Nederland deelt mee in de malaise. Wouter Bos geeft miljarden euro's steun aan banken en andere instellingen, die hun financiële positie willen versterken. Gedupeerde spaarders van het IJslandse Icesave worden garantgesteld voor een ton van hun inleg. Het rendement van de pensioenfondsen is aanzienlijk gekelderd onder de grens, die uitbetaling van pensioenen waarborgt. De auto- en huizenmarkt zijn ingezakt omdat de consumenten niet durven en kunnen aankopen doordat kredieten en hypotheken moeilijk of niet worden verstrekt. Fabrieken en ondernemingen draaien op lagere toeren en vragen arbeidstijdverkorting aan vanwege een dalende vraag naar producten en diensten. Faillissementen van bedrijven zijn aan de orde van de dag en naar verwachting zal die stijging de komende tijd dramatisch verder toenemen. De werkeloosheid zal groeien want veel werknemers moeten vrezen voor hun baan met allerlei vervelende gevolgen vandien. Nadat het CPB heeft becijferd dat in 2009 de economische groei -0,75% zal bedragen, komt ook Jan Peter Balkenende er niet onderuit om te waarschuwen voor een economische recessie. We doen het beter dan de ons omringende landen wordt er met opgeheven hoofd aan toegevoegd alsof dat als pleister op de wond kan gelden. Investering, bedrijfsvoering, productie, werkgelegenheid, koopkracht, consumptie, het hangt allemaal samen en als overal de klad in zit dan kan het enige tijd vergen om de economie weer gezond te krijgen. Het wordt een nieuwjaar met sombere vooruitzichten maar laten we hopen dat deze teruggang gaat meevallen en niet lang zal aanhouden.

Decembergedachte

Speculaas, marsepijn, chocolade letter, banketstaaf, saucijzenbroodjes, kerstkransjes, kalkoen of wild, wijn, wafels, oliebollen, beignets, champagne is slechts een summiere opsomming van de vele lekkernijen, die in december worden genuttigd. Er wordt royaal ingeslagen voor de feestdagen alsof een hongerwinter voor de deur staat. Elders is een levensstrijd gaande en hier wordt overvloedig gegeten en gedronken. Terwijl bij de een hongersnood heerst, kampt de ander met overgewicht. Het is absoluut niet mijn bedoeling om de feestvreugde te bederven maar wel om een bewustzijn op te roepen. Bezinning of het wellicht allemaal wat minder kan om in plaats daarvan een gift aan een van de vele hulporganisaties te kunnen doneren. Het mes snijdt aan twee kanten; enerzijds solidariteit betuigen aan de minderbedeelden en anderzijds ons behoeden voor overtollige kilo's. De reclame voor afslankmethoden kan achteloos worden genegeerd want dat heb je niet nodig en levert ook nog een besparing op. Dankzij een eindejaarsuitkering of dertiende maand zijn velen in staat om die grote uitgaven voor voedsel en drank alsmede voor kado's, kerstversiering en vuurwerk te doen. In deze tijd van verrassen, geloven, terugblikken en wensen, zou het een mooi gebaar zijn om een bescheiden bedrag af te staan zodat anderen een beetje deelgenoot kunnen zijn van de welvaart in de wereld.

Wintertaferelen

Dwarrelend als donsveertjes, vallend als een glasgordijn met loodveter of stuivend als fijngemalen meel, tovert sneeuw de aarde om in een sprookjeswereld. De kale akkers verliezen hun grauwe, sombere aanblik als ze met een wit tapijt zijn bedekt. Met besneeuwde kronen komen de loofloze bomen weer wat tot leven. De Limburgse heuvels lijken tot de hemel te reiken en doen denken aan het hooggebergte. Door de lichte daken en verdikte kozijnen ondergaan de woonhuizen en andere gebouwen een metamorfose. Warm aangekleed trekken de mensen naar buiten voor een sneeuwballengevecht, het maken van een sneeuwpop, sleetje rijden of een wandeling.
Wat mij betreft mag dit winterse schouwspel, inclusief natuurijs en schaatspret, jaarlijks terugkeren en minstens een maand aanhouden. Helaas werkt ons verstoorde klimaat daar niet aan mee en kennen we geen strenge winters meer. Koning winter is de regie volledig kwijt, lichte vorst en sneeuwval komen voor in de herfst en zelfs op de paasdagen. Een witte kerst is een zeldzaamheid, ijsvrij is een onbekend begrip voor de hedendaagse jeugd en de laatste elfstedentocht is in 1997 verreden. Ik kan mij herinneren dat de scheepvaart ernstige hinder van kruiend ijs ondervond en de carnavalsoptocht vanwege de sneeuwmassa werd afgelast. Zo extreem hoeft nu ook weer niet maar dat kwakkelweer spreekt helemaal niet aan.

Zand er over

De theatervoorstelling voor een nagenoeg uitverkochte zaal, moest dinsdag 25 november noodgedwongen worden uitgesteld. Zijn wij netjes op tijd in Roermond, slagen de artiesten er niet in om voor aanvangstijd aanwezig te zijn. Thomas Acda en Paul de Munnik hebben urenlang in de file gestaan vanwege gekantelde vrachtwagens en hun lading zand, die de doorgang versperden. De leiding van TheaterHotel De Oranjerie bood de honderden gasten een drankje aan en mede daardoor vloog een klein uur snel om. Uiteraard kwam het tijdrovende incident op de autosnelweg terug in hun programma, zo vroegen zij zich af waar Limburg toch al dat zand voor nodig heeft. Acda en de Munnik brengen een amusante mix van muziek en cabaret op de planken. De vertolkte liedjes, voornamelijk van hun laatste cd Nachtmuziek, worden ingeleid door een intro dat veel verder gaat dan simpelweg een aankondiging. De heren gingen onafgebroken door tot half elf en hadden zich al op de buhne in hun pyama gestoken, een voorstelling geven na die verkeersellende valt ook niet mee. Filevorming is alleen maar energieverslindend terwijl optreden naast vermoeiend ook nog ontspannend is dus zullen zij zonder zandmannetje moeiteloos in slaap zijn gevallen. Het oponthoud was al ras vergeven en vergeten want wij hebben kunnen genieten van een verrassend afwisselende show.

Terug bij af

Na het moeizaam afleggen van het nauwe baringskanaal, komt de pasgeborene in het volle, scherpe licht en wordt genoodzaakt om zelf te ademen. Huilend laat de hulpbehoevende baby van zich horen, onwetend van geneugten en kwellingen, rechten en plichten of uberhaupt wat het leven in petto heeft. De totale afhankelijkheid vindt niemand een probleem, integendeel juist vertederend en ouders, grootouders en anderen zijn graag bereid om de helpende hand toe te steken. De kleine aanwinst krijgt volop de gelegenheid om zindelijk te worden, te leren praten en het lopen onder de knie te krijgen. Vanaf de lagere school komt er langzamerhand een eind aan het onbekommerde leventje, het begint speels maar er worden wel degelijk leerprestaties verwacht. Op de middelbare school en zeker gedurende het vervolgonderwijs dringt het besef door dat kennis en een gedegen opleiding kunnen bijdragen aan een onbezorgde toekomst. In de studententijd wordt met bijbaantjes al een eigen zakcent verdiend want een realistische kijk leert dat geld geen ondergeschikte rol speelt. Na succesvolle afronding van de studie wordt de arbeidsmarkt betreden zodat met een vast inkomen zelfstandig vestigen en op eigen benen staan verwezenlijkt kunnen worden. Dit ultieme streven naar welvaart en welzijn kan abrupt wreed worden verstoord want tegenslag in welke vorm dan ook kan ieders pad kruisen. In mijn geval heeft een ongeneeslijke ziekte zich meester van mij gemaakt en onverbiddelijk het verleden afgebroken en de toekomst afgesneden. Vergaarde kennis en opgebouwde ervaring blijven onaangetast maar in praktijk brengen is onmogelijk geworden. Zelfs de eerder genoemde basisvaardigheden beheers ik niet meer en ben daarvoor op hulp of hulpmiddel aangewezen. In materiële zin heb ik ook nagenoeg alles ingeleverd wat in twee decennia was gerealiseerd maar dat is van secundair belang. Zodra mijn ademhalingsspieren het laten afweten, is zelfstandig ademen over en ben ik weer helemaal terug bij af.

FC Limburg

Wat jaren geleden, voordat Kerkrade en Sittard besloten om nieuwe stadions te bouwen, beter bespreekbaar had moeten zijn, wordt nu heroverwogen. In 2002 was een fusie tussen meerdere voetbalclubs, de inzet was een FC Limburg, vanwege allerlei redenen geen haalbare kaart. Roda JC en Fortuna SC zijn al combinaties, die ook niet zijn opgericht zonder verzet van supporters en discussie over de ligging van het stadion. Natuurlijk zien fervente aanhangers hun club niet graag samengaan met een vereniging uit een andere stad, waar de thuiswedstrijden zullen worden gespeeld. Mede op advies van de KNVB, die ook MVV en FC VVV erbij hadden willen betrekken, gaan Roda JC en Fortuna SC proberen om plannen voor samenwerking op te stellen. De berichtgeving hiervan was voor sommige "supporters" aanleiding om met bedreigingen en vernielingen duidelijk te maken dat men het daarmee oneens is. Afgezien van deze wellicht in bepaalde kringen gebruikelijke maar ongepaste vorm van communiceren, zou men ook kunnen inzien dat samenwerking danwel fusie een verstandige zet kan zijn. Willen de Limburgse clubs het hoofd boven water kunnen houden en echt meetellen in de vaderlandse competitie dan zijn die stappen onafwendbaar. Het kan toch niet waar zijn dat "clubliefde" zo ver gaat dat men liever de favoriete club ten gronde ziet gaan dan goed partij kunnen geven op het hoogste niveau betaald voetbal met een financieel gezond FC Limburg.

Ken je mij

Is de titel van een lied dat Huub Oosterhuis schreef in 1973, het geboortejaar van zijn dochter Trijntje. Als 15-jarig meisje ging zij vergezeld door haar broer Tjeerd naar een Amsterdamse kroeg, waar live muziek werd gespeeld. Daar maakte zij kennis met de uit Uruquay afkomstige gitarist Leonardo Amuedo en zijn virtuoze spel. Twintig jaar later hebben zij samen een cd en dvd uitgebracht en maken momenteel een akoestische theatertour. De cd The look of love van Trijntje Oosterhuis en het Metropole orkest toonde aan dat zij verknocht is aan het songbook van Burt Bacharach, die op 80-jarige leeftijd nog steeds muziek schrijft. Ken je mij, tevens de naam van de cd/dvd en het theaterconcert, was woensdag 12 november een van de weinige Nederlandstalige liedjes tijdens het optreden in de Stadsschouwburg Sittard. Voor de rest bestond de voorstelling voornamelijk uit repertoire van Bacharach, songs al eerder vertolkt door topartiesten als Stevie Wonder. Het valt niet mee om bepaalde nummers er bovenuit te tillen maar Face in the crowd, I say a little prayer en vooral That's what friends are for spraken mij bijzonder aan. Alhoewel de overweldigende sound van een voltallig orkest niet te versmaden is, komt de zang extra tot haar recht bij alleen begeleiding op gitaar. Trijntje Oosterhuis heeft een krachtige stem, die nauwelijks geluidsversterking behoeft, waar het publiek graag in stilte intens van wil genieten. Ondanks aansporingen om mee te klappen of zingen, werd dat weinig en schuchter gedaan maar dat betreur ik niet. Ik vind het wel jammer dat de rolstoelplaatsen zich helemaal achter in de zaal bevinden en daarom gaat mijn voorkeur toch uit naar het Roermondse TheaterHotel De Oranjerie. Bij de aankondiging van het laatste nummer, werd het verzoek om Vlieg met me mee niet ingewilligd maar we kregen wel nog drie toegiften. Als eindtijd van het concert stond kwart over tien vermeld maar Trijntje en Leonardo gingen tot half elf door zodat wij meteen met de gereedstaande taxi huiswaarts konden keren.

Peter vs Joran

Misdaadverslaggever Peter R de Vries zit Joran van der Sloot, betrokken bij de dood van Natalee Holloway, opnieuw op de hielen. Weer wordt Joran door een vriend, die vindt dat hij te ver gaat, verlinkt en zijn medewerkers van de Vries geïnfiltreerd in zijn foute handel. In Thailand blijkt hij meisjes en jonge vrouwen te ronselen voor de Nederlandse sexclubs. Hij geeft zich uit als directeur van een modellenbureau en belooft veel hogere inkomsten. Op zijn manier heeft deze 21-jarige jongeman het al ver geschopt want hij zit goed in de slappe was. In Bangkok bezit hij een riant onderkomen en ook wil hij een grote som geld uittrekken om de Vries te laten vermoorden. Dat laatste is enigszins begrijpelijk want vrouwenhandel is een zwaar vergrijp en wordt dito bestraft. Een verblijf in een Thaise gevangenis, in tegenstelling tot de Nederlandse detentiehotels, moet bar en boos zijn. Als Peter R de Vries zich eenmaal in een zaak heeft vastgebeten dan gaat hij er voor de volle 100% tegenaan. Hij zal er alles aan doen om Joran van der Sloot berecht te krijgen, daar kan een glas rode wijn noch bedreiging met de dood hem van weerhouden. Zondag a.s. om 21:30 uur wordt op SBS6 de reportage over deze kwalijke praktijken van Joran van der Sloot uitgezonden.

God bless Obama

Wat zich al geruime tijd aftekende, is nu een feit. Barack Obama is de eerste niet-blanke president van de Verenigde Staten van Amerika. Niet volledig blank moet ik zeggen want hij is de zoon van een blanke Amerikaanse moeder en een zwarte Afrikaanse vader. Alsof de huidskleur er toe doet, het gaat om de kwaliteiten, die iemand moet bezitten, om zo'n hoge functie uit te kunnen oefenen. De euforie was groot nadat zijn overwinning bekend werd, niet alleen in de USA maar ook daarbuiten. Blijdschap omdat na Martin Luther King en Jesse Jackson een lang gekoesterde droom werkelijkheid is geworden. Wellicht is een deel van die vreugde ook opluchting dat het aftreden van Bush nabij is en zijn bewind niet door McCain wordt voortgezet. Ik moet toegeven dat de ontknoping van de verkiezingsstrijd mij niet onberoerd liet, al ben ik geen emotionele graadmeter. Het was typerend dat Obama in zijn overwinningsrede ruime armslag nam voor het waarmaken van alle geuitte beloftes. Hij zei dat een jaar en zelfs een ambtstermijn, dat overigens pas 20 januari 2009 ingaat, onvoldoende kunnen zijn om veranderingen door te voeren. Zijn verkiezingsslogan, Change yes we can, heeft gewerkt doch geeft tevens aan dat hij het niet alleen kan bolwerken. Misschien krijgt de kersverse wereldleider wel steun van de Almachtige want zijn voornaam Barack is Arabisch voor gezegende.

De dood is taboe

Op Allerzielen worden begraafplaatsen en crematoria drukker dan normaal bezocht en de overledenen herdacht. Die dag werd door de KRO rond dit thema een tv-programma 'Ode aan de doden' uitgezonden. Er is een gelijknamig radioprogramma en ook een website, boordevol informatie, dat die naam draagt. In de uitzending werd aan een groot aantal mensen, die dit jaar het leven lieten, een eerbetoon gebracht en werden opmerkelijke cijfers van een enquete bekendgemaakt. Tweederde van de ondervraagden geeft te kennen zelden of nooit de graven van dierbaren te bezoeken en 70% zegt wel te herdenken, in de meeste gevallen op de verjaardag van de overledenen. Voor wederom tweederde heerst er een taboe op praten over de dood en alles wat daarmee samenhangt, liefst 82% blijkt zelfs niets geregeld te hebben. Het percentage van de mensen, die geloven in een leven na de dood, laat een dalende trend zien en is bijna tot eenderde gekelderd.
Het leven biedt geen grotere zekerheid dan de wetenschap dat het vroeg of laat eindigt. Vreemd genoeg denken velen wel aan de oudedagvoorziening en treffen daar regelingen voor maar laten het levenseinde buiten beschouwing. Doen alsof het de ver van mijn bed show is, werkt niet want magere Hein gaat aan niemands deur voorbij. Het is een geruststelling voor jezelf en de nabestaanden als ook op dat gebied veel is vastgelegd zodat na een overlijden geen vragen rijzen en discussies kunnen ontstaan. Wanneer alle beslissingen over de uitvaart nog na een sterfgeval moeten worden genomen, is dat een enorme belasting en in allerijl zouden die verkeerd kunnen uitpakken. Het is toch doodzonde dat een graf niet bezocht en verwaarloosd wordt omdat nu eenmaal snel de keuze tussen begraven of cremeren moest worden gemaakt. Zorg dat je elkaars wensen kent zodat de laatste wil kan worden gerespecteerd en een overledene met een gerust hart kan worden herdacht, waar en wanneer dan ook. Wat een mogelijk hiernamaals betreft, diegenen die er kracht uit putten en beter met de dood kunnen omgaan door daarin te geloven, moeten dat vooral blijven doen.

Van slepen naar slopen

Ruim vijf jaar geleden verwierf ik de alleenstaande status en kort daarna begon ik met mijn linkerbeen te slepen maar dat kon mij niet weerhouden om op dezelfde voet verder te leven. Ik moest naast mijn fulltime baan een huishouden runnen en de sterke wil om mij zelfstandig te redden, hield me ook letterlijk op de been. Bovendien ligt het niet in mijn aard om bij de geringste gezondheidsklachten naar de huisarts te gaan en mij ziek te melden op het werk. De vele meters op de werkplek begonnen toch meer en meer hun tol te eisen, het lopen werd alsmaar vermoeiender. Op het bruiloftsfeest van een collega deed ik, uitgedost in een bont verenkostuum en zwemvliezen om het lopen nog lastiger te maken, mee aan een act. Thuis liep het op rolletjes en mijn zussen reikten me regelmatig de helpende hand bij de strijk en het ramen lappen. Ik was secretaris en actief lid van de plaatselijke tennisvereniging. Vergaderen, notuleren, de ledenadministratie bijhouden en de website beheren, bleef ik met veel plezier doen. In de herfst en winter tenniste ik indoor met een vast drietal in een hal op loopafstand van mijn huis. Ballen, die ik normaal gesproken kon retourneren, haalde ik nu niet meer. Inmiddels was ik bij de specialist geweest en die schreef de klachten toe aan een grote spatader in de dij van mijn linkerbeen. Hij stelde voor om dit slechte bloedvat via de stripmethode te verwijderen en dan zou ik weer klachtvrij zijn. De operatie stond vroeg in het voorjaar gepland dus ik zag mezelf als vanouds deelnemen aan de competitie. Het is allemaal anders gelopen en ik ben geen schim meer van die actieve man van weleer. Dat is een gegeven, het lot heeft mij aangewezen en dat heb ik te accepteren inclusief alle nare gevolgen van deze slopende aandoening. De progressiviteit valt in mijn geval relatief mee en er zijn nog voldoende lichtpuntjes, waar ik me aan op kan trekken. Ik ben echter goed op de hoogte van het ziekteverschijnselen van ALS, waarvan het verloop behoorlijk kan variëren en de longfunctie essentiëel is. Om die reden zal ik niet van de daken schreeuwen dat ik al langer dan gemiddeld deze ziekte doorsta want een fikse verkoudheid of griep kan een longontsteking tot gevolg hebben en daar abrupt een eind aan maken.

Gouden blikopener

De tv-kijkers, althans degenen die een stem hebben uitgebracht, verkozen Paul de Leeuw als grote winnaar van het jaarlijkse AVRO's Televizier prijzenfestival. Deze onmetelijke eer viel hem ten deel als tv-persoonlijkheid en voor zijn programma Mooi! Weer de Leeuw. Gerrit Komrij, zelf ook minnaar van hetzelfde geslacht, hekelt in zijn column met als titel knuffelhomo's, bn-ers als Gerard Joling, Gordon, Albert Verlinden waaronder ook Paul de Leeuw. Met hun seksueel getinte opmerkingen en overdreven gedrag zetten zij een verkeerd beeld neer en dragen niet bij aan de acceptatie van homofielen. Mooi! Weer de Leeuw heeft een simpel concept; selecteer bizarre wensen van mensen die zichzelf voor schut willen (laten) zetten en laat een drukke, warrige presentator dat aan elkaar breien. Dit soort volksvermaak wordt blijkbaar door een aanzienlijk deel van het Nederlandse publiek hoog gewaardeerd. Een amusementsprogramma waarbij men het verstand op nul kan zetten, spreekt het meest aan. De andere genomineerde, Gooische vrouwen en Op zoek naar Evita, zijn ieder in hun eigen genre een van de vele gelijksoortige producties en verdienden evenmin om te winnen. Als ik zou mogen nomineren dan maakten b.v. Per seconde wijzer, Twee voor twaalf, Zembla en Document kans maar ik vrees dat volgend jaar de nominaties slechts op een woord verschillen, Joseph i.p.v. Evita.

Overpeinzing

Even dacht ik het te weten
De zin van het geheel
Maar ik ben het alweer vergeten
Misschien denk ik wel te veel

De tijd zal het leren

Vanaf dit weekend gaat de zon een uur eerder onder en zullen de werkenden weldra in het donker thuiskomen. Het wordt ook vroeger dag maar dat zal weinig mensen aansporen om eerder uit hun bed op te staan. Dan zitten we weer terug op de oorspronkelijke tijd, het normale dag- en nachtritme. Er zijn mensen en dieren die door de omschakelingen van slag raken, een soort mini-jetlag oplopen. Ieder jaar opnieuw vraagt men zich af of de klok voor- of achteruit verzet moet worden, verliezen of winnen we een uur en wanneer. Het instellen van horloge, wekkerradio en alle andere tijdgestuurde apparatuur is geen geliefde bezigheid. Als tegenover deze ongemakken duidelijk voordelige kanten van die uursprongen aantoonbaar waren, zou iedereen er de zin van inzien.
De zomertijd, aanvankelijk van eind maart tot eind september en nu oktober, is ingevoerd om energie te besparen. Ik heb nooit cijfers onder ogen gehad, waaruit valt af te leiden dat die besparing daadwerkelijk lonend is. Het aantal avonden dat we lang, aangenaam buiten kunnen vertoeven varieert sterk, de afgelopen zomer was dat zeer schaars. Een mogelijk lager energieverbruik vanwege minder verlichting, tegenwoordig meer en meer spaarlampen, wordt weer tenietgedaan door barbecue, gourmet en aanverwante schransfestijnen. Het niet te missen tv-programma, moet de verstokte kijker toch beslist gezien hebben. De computerverslaafde, die de virtuele wereld niet kan verlaten, blijft steevast tot bedtijd online. Wasmachine, droger en vaatwasser worden in die zeven maanden niet minder gebruikt dan de rest van het jaar.
De kwalijke behoefte om alles naar de hand te zetten gaat de mensheid nog meer opbreken dan al het geval is, als daar niet tijdig een halt toe wordt geroepen. De rigoreuze kap van de regenwouden en voortdurende CO2-uitstoot, de onophoudelijke jacht en visserij ondanks quota en de genetische manipulatie van microben en overige planten, dieren en niet onwaarschijnlijk ooit mensen hebben klimaatverandering, uitroeiing van populaties en gezondheidsproblemen tot gevolg. Zo zijn er spijtig genoeg nog veel meer voorbeelden van onze dominante, negatieve beïnvloeding van het aardse leven. We kunnen de klok wel verzetten maar terugdraaien naar betere tijden gaat helaas niet.

Change to heal the world

Over zo'n twee weken is het 4 november en komt een eind aan de bedenkelijke vertoning, die Amerikaanse presidentiële verkiezingen heet. Via smakeloze spotjes worden voorvallen, niet zelden uit een ver verleden, opgerakeld om iemand in diskrediet te brengen. In vrijwel elke staat worden bijeenkomsten, waar naast hun eigen verhaal vooral de tegenkandidaat in een kwaad daglicht stellen voorop staat, georganiseerd. Miljarden tv-kijkers tegelijk kunnen debatten volgen en een beeld krijgen van hun aanstaande president als iemand, die uitblinkt in roddellen en zwartmaken. Jezelf aanprijzen over de rug van een ander door die zo diep mogelijk de grond in te boren, kenmerkt de verkiezingsstrijd in de Verenigde Staten. Dit hele circus neemt een jaar in beslag, kost vele miljoenen dollars en moet een van de machtigste landen ter wereld een nieuwe leider opleveren. Sterker nog deze door het Amerikaanse volk verkozen persoon, man of vrouw, blank of anders gekleurd, drukt een belangrijk stempel op het totale wereldgebeuren. De erfenis van het bewind van Bush heeft naast nationaal ook mondiaal grote gevolgen zoals een te geringe bijdrage aan de klimaatbeheersing, de militaire bemoeienis zonder goede vooruitzichten en een financiële crisis die zijn weerga niet kent. Obama of McCain, een van beiden wordt de volgende wereldleider, die zijn talloze beloftes mag proberen waar te maken. We are the world, have no choice and must approve this message.

Schoteldebotel

Zoals iedere nacht druk ik rond vier uur op de alarmbel om mij te laten draaien in bed en een fractie later staat er iemand in het gedempte licht van mijn kamer. Mijn aanvankelijk halfgeopende ogen zijn al ras wijd opengesperd want dit is niet de dienstdoende zuster, die mij om middernacht naar bed heeft geholpen. Een vrouw van adembenemende schoonheid, op haar gezicht en handen na geheel strak gehuld in een glanzende staalblauwe stof, staart mij liefdevol aan. De opwindende contouren van haar volmaakte lichaam zijn door die tweede huid heen met volle bewondering moeiteloos te volgen. Snel en ongemerkt word ik op mijn andere zijde gelegd en komt de oogstrelende schone lepeltje lepeltje achter mij liggen. "Beam me up Charly, anytime you like" fluistert zij en drukt haar zachte, vochtige lippen tegen mijn oor terwijl ik haar intense aanwezigheid als een warm bad ervaar. Haar zachte handen strelen sensueel over mijn geprikkeld lijf en een ongekend aangenaam gevoel maakt zich onafwendbaar van mij meester. Van haar vertrek, ongetwijfeld wederom flitsend, heb ik niets meegekregen omdat deze onverwachte bedgenote mij in een betoverende bedwelming achterliet. Ik hoop dat zij mij gauw met een volgend bezoek vereert en nog mooier eens meeneemt op een vlucht door het immense heelal met haar supersonische ruimteschip. De komst van buitenaardse wezens was voorspeld rond half oktober en zoals nu blijkt niet louter voorbestemd voor de Afrikaanse Tafelberg.

Ellendig vervoer

Zaterdag 11 oktober 2008 wilden wij om 15:00 uur de musical Evita in TheaterHotel De Oranjerie te Roermond bijwonen en hadden twee dagen eerder de rolstoeltaxi geboekt voor 13:00 uur. Wij waren in de veronderstelling dat een marge van twee uur ruim voldoende is om gegarandeerd op tijd te zijn want de reisduur bedraagt nog geen half uur. Toen 13:15 uur nog geen taxi was komen voorrijden, hebben we met Valys gebeld en werd toegezegd dat de taxi binnen 20 minuten zou arriveren. Om 13:45 uur waren we nog steeds niet opgehaald dus opnieuw met Valys gebeld en wederom aangegeven dat we voor drie uur op de bestemming moeten zijn. De taxi zou ons ieder moment oppikken en rechtstreeks naar Roermond vervoeren, werd telefonisch meegedeeld. Om 14:00 uur heeft zich het voorgaande nogmaals herhaald en weer verstreek nog meer kostbare tijd. Toen 14:25 uur eindelijk de taxi verscheen, wisten we dat het een race tegen de klok zou worden.
Wij herinnerden de chauffeur dat we om drie uur naar een theatervoorstelling wilden en rechtstreeks naar Roermond zouden worden gebracht. Hij zou echter eerst nog naar Urmond gaan om daar iemand af te zetten want hij ging niet heen en weer rijden. Dat wij dan zeker de voorstelling zouden mislopen, had hij duidelijk geen boodschap aan; het was niet zijn probleem, hij deed zijn werk en we moesten maar een klacht indienen. Het werd een dollemansrit; hard rijden, fors optrekken, bruusk afremmen en vliegen over drempels, kortom onverantwoord rijgedrag. Ondanks dat hij had gereden als een bezetene, arriveerden we te laat in Roermond en mochten het eerste kwartier niet de zaal in. Onze plaatsen waren door anderen ingenomen dus tot de pauze hebben we voor en op de trap gezeten.
Door alle ergernis en stress, kon van genieten van de musical geen sprake meer zijn. Wat een ontspannende middag had moeten worden, is door toedoen van het taxivervoer totaal verknald. We kunnen nog zoveel voorbereidingen treffen, als rolstoeler blijf je afhankelijk van het vervoer. Het is schandalig en frustrerend dat er zo lichtvaardig over wordt gedacht als een uitstapje door derden om zeep wordt geholpen. Ik hoop dat deze belabberde start van ons theaterseizoen geen slechte voorbode is van de komende boekingen zodat ik al over Trijntje Oosterhuis wel een enthousiast blog kan schrijven.

Blij dat ik rij

Op initiatief van o.a. ANWB en NS werd donderdag 9 oktober tot filevrije dag uitgeroepen. Men wil niet van een flop spreken maar de ellende was nagenoeg even groot. De filevorming begon wat later en de files waren iets eerder opgelost omdat de snelheid van het langzaamrijdend verkeer enkele kilometers hoger lag. Je kunt je afvragen of deze "winst" puur op toevalligheid berust maar het is in ieder geval verre van voldoende en geslaagd te noemen. Het is een farce om te geloven dat het instellen van zo'n dag daadwerkelijk tot een blijvende oplossing zou leiden. De initiatiefnemers beweerden dan ook achteraf dat zij de automobilisten over het fileprobleem aan het denken wilden zetten. Verschuiving van werktijd, carpoolen of gebruik van openbaar vervoer zouden kunnen helpen, thuiswerk is niet voor iedereen weggelegd en dan nog beperkt toepasbaar. Werkgevers zouden die zaken meer moeten promoten door ze aantrekkelijker te maken. De auto betekent voor velen vrijheid, blijheid en dat wil men niet graag prijsgeven. De stijgende autokosten, waaronder de brandstofprijs, kunnen de meesten er niet van weerhouden de auto veelvuldig te gebruiken. Maatregelen van de overheid zoals uitbreiding van het wegennet heeft uitgewezen dat het geen soelaas biedt, integendeel juist het autogebruik stimuleert. Meer controleurs, die vaker hogere boetes kunnen opleggen, verandert niets aan de dagelijkse opstoppingen maar spekt wel de staatskas. Het heeft er alle schijn van dat het terugdringen van het autorijden geen prioriteit heeft omdat de overheid de heilige koe wil blijven uitmelken en de hele autobranche er afhankelijk van is.

We zullen doorgaan

De Nederlandse clubs, die deelnemen aan het UEFA Cup toernooi, hebben zich alle vijf geplaatst voor de groepsfase. Na de eerste wedstrijd leek alleen Ajax verzekerd daarvan maar ook Feyenoord, Twente, Heerenveen en NEC wisten zich wonderwel te plaatsen. Zij zijn nu gegarandeerd van vier ontmoetingen met een buitenlandse tegenstander, waarvan er twee thuis en twee uit worden gespeeld. Een goede zaak voor de heren om zich ook met anderen te kunnen meten dan alleen in de nationale competitie- en bekerwedstrijden. Een hele belevenis om een Europese topclub in eigen stadion te mogen ontvangen en bestrijden, voor de voetballers, de supporters en niet in de laatste plaats voor de penningmeester. De loting kan een trip naar een ver oord aanwijzen of onfortuinlijk uitpakken zoals Nancy voor Feyenoord. Hoe dan ook, we draaien voorlopig nog volop mee en wie weet slagen een of meerdere clubs er in om bij de eerste twee in de groep te eindigen.

Hoezo crisis

Het is geen nieuws dat de commercialisering van de feestmaand december behoorlijk heeft toegeslagen. Over twee maanden is het zover en de reclamecampagne omtrent kadoartikelen is al weer van start gegaan. Via spotjes op radio en tv, folders en catalogi in de brievenbus en verleidelijke aankleding van de winkels wordt men aangespoord om vaak en veel uit te geven. De uitgaven voor pakjesavond, kerst en oud op nieuw zitten al jaren in de lift, er is hooguit een verschuiving van het ene feest naar het andere. Alleen is er nu iets aan de hand wat sinds de jaren '30 niet meer is voorgekomen. Wat in de Verenigde Staten begon en bij ons wel zou meevallen, begint zich zelfs wereldwijd af te tekenen. Een financiële en economische crisis, die ondanks uitzonderlijke en radicale ingrepen nog niet te stuiten lijkt. Overnames en fusies van banken, nationalisering gepaard gaande met enorme financiële injecties aan banken en mondiale renteverlaging door banken werpen vooralsnog geen vruchten af. Het tij is natuurlijk niet ogenblikkelijk te keren maar met zulke drastische maatregelen op grote schaal toegepast, had er toch al een duidelijke kentering mogen plaatsvinden. De paniek is blijkbaar zo groot en het vertrouwen dermate geschaadt dat de recessie onverminderd blijft aanhouden. In hoeverre dat het koopgedrag van de Nederlanders beïnvloedt, zal de toekomst moeten uitwijzen. De aanschaf van een huis of een nieuwe auto, waar doorgaans leningen voor worden afgesloten, zou verder kunnen stagneren maar de relatief kleinere aankopen zullen voorlopig onverminderd doorgaan. De laptops, digitale foto- en filmcamera's, sieraden, parfums en andere luxe presentjes zullen ook dit jaar weer als zoete broodjes over de toonbank gaan want de goedheiligman en kerstman zitten altijd goed bij kas.

Herfst

Dreigend drijven de samengepakte wolken in velerlei grijstinten met hoge snelheid door het immense luchtruim. Gespreid over de dag geeft het donkere wolkendek de opgeslagen waterdamp als felle buien aan de aarde terug. De sterke straalstroom zuivert vliegensvlug de sombere lucht zodat de najaarszon in het strakke blauw voor opwarming kan zorgen. De herfstkleuren van bomen en struiken komen in het scherpe zonlicht goed tot hun recht. De woeste wind blaast bladeren, die de nachtvorst als een bont tapijt heeft achtergelaten, wild wervelend in het rond. Naast het gure, natte weer maakt de steeds vroeger invallende duisternis een eind aan het late buitenleven. Binnenshuis is het behaaglijk warm en onder het genot van een drankje en hapje is zo'n lange avond uitermate gezellig en nog te snel voorbij. Het roodbruine bokbier en de eerste wijn van de nieuwe oogst druiven zijn weer verkrijgbaar voor de liefhebber. De broodnodige nachtrust onder het dikke donzen dekbed laat zich niet verstoren door de razende storm om het huis en de kletterende neerslag tegen de ruit. Wakker worden en uit het opgewarmde bed opstaan vallen niet mee als de zon nog niet verrezen is. De herfst heeft wel degelijk haar charmes maar houdt, door het uitblijven van een echte winter, naar mijn bescheiden mening te lang aan.

Cultuuromslag

In het tv-programma 'Rondom tien' was het gespreksthema weer verzorgings- en verpleeghuizen, deze keer meer specifiek over het fixeren van demente bewoners. Het aantal situaties, waarin naar dit uiterste redmiddel wordt gegrepen, kan behoorlijk worden teruggedrongen. Eenmaal ingevoerde maatregelen raken ingeburgerd en blijken niet of moeilijk teruggedraaid te kunnen worden. Het inzetten van meer personeel is de meest gehoorde oplossing maar het schort ook aan de instelling van de verzorgenden. Een ex-medewerkster haalde een voorbeeld aan dat fixatie wordt toegepast om samen een sigaret te kunnen roken. Meer regel dan uitzondering gaat eigen belang en van collega's voor dat van de bewoners, die verlegen zitten om persoonlijke aandacht en afleiding. Meer aan de individuele wensen tegemoetkomen, i.p.v. de standaard activiteiten in groepsverband zoals kienen en kegelen, biedt de bewoners voldoening en maakt ze rustig waardoor fixatie in veel gevallen overbodig is. Deze aanpak vraagt uiteraard meer tijd en inzet maar bovenal de juiste attitude van de verzorgenden. Meer dan welk ander beroep is dit werk een roeping, je moet er voor in de wieg zijn gelegd. Goede zorg omvat naast zaken als verzorging, voeding, toiletgang ook en niet op de laatste plaats persoonlijk welbevinden. De bewoners moeten zich thuis voelen en binnen hun eigen mogelijkheden de dingen kunnen doen die zij gewend waren. Een door 'Rondom tien' ingestelde enquete onder verzorgenden in verzorgings- en verpleeghuizen leverde een aantal opmerkelijke resultaten op. Ruim driekwart van hen, 81% om precies te zijn, geeft aan hun werk niet goed te kunnen verrichten vanwege te weinig personeel en middelen. De helft van deze beroepsgroep overweegt om ander werk te gaan zoeken en 61% geeft te kennen dat zij geen opname in eigen verzorgings- of verpleeghuis zouden willen.

Droomland

Vele decennia na de ontdekking van ALS is nog steeds weinig bekend over deze neuromusculaire aandoening. Reeds eind 19de eeuw beschreef de Fransman Charbot een ziekte die later MND, motoric neuron disease, werd genoemd. Sindsdien is op veel te kleine schaal gericht onderzoek gedaan naar de oorza(a)k(en) en genezing van ALS. De farmaceutische industrie is gretig op de hopeloze situatie ingesprongen door talloze trials met allerlei mogelijk remmende middelen te organiseren. Daar is veel geld mee gemoeid maar als de gouden treffer er tussen zit dan betaalt zich dat in veelvoud terug. Tot nu toe is alleen van Rilutek, stofnaam riluzole, aangetoond dat het een vertragend effect van enkele maanden kan opleveren. Ik heb dat spul een poos geslikt en werd geconfronteerd met bijwerkingen als vermoeidheid en sufheid. Toen heb ik de afweging gemaakt tussen extra moe en suf misschien iets langer leven en zo fit en helder mogelijk alles op zijn beloop laten. Ik hecht veel meer waarde aan de kwaliteit dan de duur van het leven dus daar was ik snel uit. Bovendien komt iedere ALS-patiënt vroeg of laat in een fase van mensonwaardig bestaan terecht, meestal vastgelegd in een wilsverklaring, en dan is palliatieve sedatie i.p.v. onnodig rekken aan de orde. Er is een theorie dat bij ALS de stof, die nodig is voor de prikkeloverdracht van hersens naar spieren, niet wordt afgebroken maar zich ophoopt. Als een afbraakmiddel de remedie tegen deze vreselijke ziekte is dan zou de hedendaagse, hoogwaardige chemie toch in staat moeten zijn om dat te fabriceren. Net als diabetici insuline via injecties of pompje toedienen, zou een ALS-patiënt dat ook kunnen waardoor de spieren weer worden geprikkeld en hun massa normaliseert. Alle lichaamsfuncties keren terug en de hulpmiddelen zijn langzaam maar zeker niet meer nodig. Intenser dan een klein kind geniet ik van lopen, praten, eten en alle andere zaken, die ik weer (zelfstandig) kan. Het juk van hulpbehoevendheid en afhankelijkheid werp ik als een enorme bevrijding van mij af maar helaas zit ik hardop te dromen. Zo lang er niet meer aandacht en vooral geld en onderzoek aan ALS worden besteed, zal genezing een utopie blijven.

Pink Floyd for ever

Pink Floyd zal nooit meer, zoals in 2005 tijdens het Live Aid concert te Londen, in de oorspronkelijke samenstelling kunnen optreden. Richard Wright, die keyboard speelde in deze symfonische rockformatie, is aan de gevolgen van kanker op 65-jarige leeftijd overleden. In 1980, nadat er binnen het vermaarde kwartet meningsverschillen ontstonden, verlieten Roger Waters en Richard Wright deze legedarische band. Gitarist David Gilmour en drummer Nick Mason bleven samen met anderen onder de naam Pink Floyd muziek maken. David Gilmour heeft daarnaast ook solo lp's en cd's uitgebracht zoals 'On an island'. Het actiefst bleef bassist Roger Waters met werk van Pink Floyd, veelal door hem geschreven, en eigen composities zoals op 'The pros and cons of hitch hiking'. Het gigantische concert bij het vallen van de Berlijnse muur in 1989 was een spectaculair hoogstandje van zijn hand. Het is mij onbekend of Richard Wright na de afsplitsing op muzikaal gebied productief is gebleven maar met de heden ten dage nog steeds geliefde muziek van Pink Floyd heeft hij in ieder geval zijn sporen verdiend.

Koning voetbal

Het zal niemand zijn ontgaan dat het voetbalseizoen weer in alle hevigheid is begonnen. Na de eerste ronde in de vaderlandse competitie was er een onderbreking i.v.m. oefeninterlands en kwalificatiewedstrijden voor het WK 2010. Deze week is nagenoeg iedere avond voetbal op tv want de Champions League en de strijd om de UEFA Cup gaan van start. Nederland is voor het derde jaar op rij alleen door de Eindhovense ploeg vertegenwoordigd in het prestigeuze en lucratieve CL toernooi. De overige "toppers" moeten genoegen nemen met deelname aan het voormalige Europa Cup II en III toernooi dat al na twee wedstrijden voorbij kan zijn. Helaas heeft het verleden uitgewezen dat we in clubverband op Europees niveau tekortschieten dus het is niet onwaarschijnlijk dat we ons over een aantal weken louter op PSV kunnen focussen. Volgend weekend staat de klassieker Feyenoord - Ajax op het eredivisieprogramma en laten we hopen dat die zonder ongereldheden gespeeld kan worden. Zo niet dan hebben alle ingrediënten, die blijkbaar onlosmakelijk met voetbal verbonden zijn, weer de revue gepasseerd. Grove overtredingen en aanslagen, arbitrale fouten en blunders, speculaties over spelers en trainers maar gelukkig ook mooie acties en schitterende goals hebben we al getuige van mogen zijn. Hopelijk gaat het accent meer op de laatste twee zaken liggen zodat het kijken naar voetbal vooral genieten is.

Overtreffende trap

Op L1 teletekst stond het bericht dat twee cabaretiers te kennen hebben gegeven, n.a.v. van het incident rond Misha Wertheim en de afwikkeling daarvan, niet te willen optreden in TheaterHotel De Oranjerie. Ik kan mij niet voorstellen dat dit nieuwsfeit als een enorme schok bij theaterminnend Roermond en verre omstreken is overgekomen. Toen Theo Maassen opriep tot een boycot van De Oranjerie was Marc-Marie Huijbregts een van de eersten die zich aansloot doch verder was er weinig animo. Marc-Marie is wekelijks op tv te bewonderen als hij de presentator van 'De wereld draait door' probeert aan te vullen. Een schier onmogelijke opgave want Matthijs van Nieuwkerk is het liefst zelf en veel aan het woord maar Marc-Marie weet er met zijn hoge stemmetje geregeld een speld tussen te krijgen. Het warrige, inhoudloze gekakel van deze overjarige puber zorgt voor wat hilariteit en versterkt de positie van Matthijs als vermeende "superpresentator". Wim Helsen, de andere cabaretier die De Oranjerie wil mijden, is mij onbekend maar ferme jongens, stoere knapen die in maart dit jaar een daad wilden stellen, moeten zich nu aan hun woord houden. De samensteller van de L1-teletekstpagina neemt het helaas niet zo nauw met de beschrijving van het gebeuren tijdens Cabarestafette. Werd er eerst onterecht geschreven dat ik de zaal huilend zou hebben verlaten, nu zou ik zelfs overstuur zijn geweest. Als persvrijheid inhoudt dat men naar eigen willekeur mag aandikken dan zou een volgende publicatie kunnen melden dat ik sinds de theaterrel onder psychische behandeling ben.

Knagende leegte

Er zijn momenten dat de situatie waarin ik verkeer me te veel is en een spontane huilbui tot gevolg heeft. Als er al iemand in mijn nabijheid is dan weet die zich meestal geen raad en ik ben ook ontroostbaar. Ik kan niet aangeven wat mij verdrietig maakt want het is alles bij elkaar, een reeks van factoren. Waarmee begin ik de opsomming, wanneer eindigt die en wat schiet ik ermee op. Het kan tijdelijk opluchting geven of ik raak nog dieper in de put door alles op een rijtje te zetten. Een oplossing is er toch niet, het gaat alleen maar bergafwaarts en dat is niet te stuiten. Soms heb ik het idee alleen bezig te zijn met zakken voeding in te laten lopen en de afvalstoffen weer kwijt zien te raken. De sonde-voeding neemt dagelijks vijf uur in beslag en tussendoor moet ik rekening houden met sanitaire stops. Het leven wordt leger en leger doordat zoveel dingen niet meer (zelfstandig) mogelijk zijn. ALS heeft op veel lichaamsfuncties invloed doch het bewustzijn wordt niet aangetast. Ik ben nog zo jong van geest terwijl de lichamelijke sloop door nagenoeg alles een streep haalt en de vraag hoe vaak een hart kan breken zich opdringt.

Contactherstel

Twee dagen na het versturen van een mail, is een medewerker van RDG Kompagne bij mij op bezoek geweest. De kabel van de Gewa-sensor kon volgens hem niet de oorzaak van de problemen met de MiniMerc zijn want de drie losse aders zijn loze leidingen. Ik heb ze voor de zekerheid toch maar laten afknippen zodat ze geen vals contact kunnen maken. De accu van de spraakcomputer werd niet herkend door Windows, op de taakbalk werd het percentage dat die geladen is niet aangegeven. Na nader onderzoek bleek dat de accu niet volledig in de daarvoor bestemde slede zat waardoor die geen goed contact maakte. Waarschijnlijk is het schuifje dat de accu moet vergrendelen, bij het plaatsen op of verwijderen van de elro, verschoven. Toen dat was verholpen, straalde het beeldscherm van de MiniMerc weer op volle lichtsterkte en ik ook. Ik was blij en opgelucht dat ik de spraakcomputer niet hoefde te missen, je raakt zo gehecht aan die hulpmiddelen. Het verzorgend personeel is als de dood voor de spraakcomputer omdat die een kapitaal kost, bijna vier kilo weegt en voor mij van groot belang is. Het is gebleken dat een kleinigheid grote gevolgen kan hebben maar gelukkig liep het deze keer met een sisser af.

Onbewoond eiland

Vorig weekend liet de spraakcomputer mij in de steek. Zaterdagmorgen was het scherm al minder helder dan normaal. In de loop van de dag is het donkerder geworden, vooral de linkerkant van het scherm. Zondagmorgen, nadat de MiniMerc ruim twaalf uur uit is geweest, is het scherm wel leesbaar maar nog steeds niet zo helder als gebruikelijk. Dit is zo gebleven en niet nagenoeg donker geworden zoals zaterdag wel het geval was. Het contrast is beduidend afgenomen maar ik blijf de spraakcomputer gebruiken totdat het onwerkbaar wordt.
De firma, die de MiniMerc heeft geleverd, is op de hoogte en heeft voorgesteld deze op te sturen. Het heen en weer zenden kost al enkele dagen. Wordt de MiniMerc meteen na binnenkomst nagekeken en hoe snel wordt het euvel gevonden? Vervolgens wordt een offerte gemaakt, waar de zorgverzekeraar goedkeuring aan moet geven. Er van uitgaande dat die fiat wordt gegeven, hoeveel tijd is daarmee gemoeid? Kan het direct worden verholpen of moeten er eerst onderdelen worden besteld? In het laatste geval, hoe lang laat de levering dan op zich wachten? Misschien kom ik als een doemdenker over maar het betekent nogal wat om niet de beschikking te hebben over een spraakcomputer. Voor langere tijd niet kunnen communiceren en sms-sen betekent in een isolement zitten alsof je op een verlaten, afgelegen oord bent aangespoeld.
Vandaag bleef na het aanzetten van de MiniMerc het scherm volledig zwart en omdat herstarten geen uitkomst bood, zag ik het al somber in. Het was ons opgevallen dat een kabel van de Gewa-sensor aan de krappe kant is, waardoor de binnenleidingen zichtbaar zijn. Van de 5-aderige kabel blijken er twee te worden gebruikt en de overige drie hangen er ongeïsoleerd bij. Waarschijnlijk is dit de oorzaak van alle problemen, niet alleen het uitvallen van het scherm maar ook van headmouse, Gewa en sms-kaart. Nadat de usb-hub met daarop bovengenoemde onderdelen was uitgetrokken, startte de spraakcomputer weer met een leesbaar scherm op. Ik hoop dat het euvel snel en ter plekke wordt verholpen zodat ik niet zonder dit voor mij noodzakelijk hulpmiddel kom te zitten.

Goedgekeurd

Mijn favoriete uitstapje, daar meen ik dus niets van, stond afgelopen dinsdag weer op de agenda. De zaterdag daarvoor had ik mij verslikt maar omdat ik koortsvrij was en de longen schoon waren, besloot ik om het bezoek aan het AZM door te laten gaan. De longmetingen waren slechter dan de vorige keer omdat ik vaak moest kuchen tijdens het geforceerd in- en uitademen. Bovendien had ik moeite om mijn lippen goed gesloten om het mondstuk te houden. Ik vraag mij af of dat onderzoek van de longfunctie zo nog zin heeft. Belangrijker was dat ik geen klachten heb en dat de bloedgaswaarden stabiel waren gebleven. De longarts zag geen aanleiding om ademondersteuning te adviseren. Er is afgesproken om in oktober telefonisch contact te hebben en voor eind november een volgende controle te plannen. Het is een periodieke keuring specifiek op de conditie van de longen en met een hogere frequentie dan de APK voor auto's. Het is een momentopname maar als het blijft meezitten dan maak ik mijn 52ste levensjaar nog vol.

Olympic challenge

De Olympische spelen van Beijing zitten er weer op, het was ruim twee weken genieten van topsporters en hun prestaties. Iedere morgen, soms al tijdens de persoonlijke verzorging, ging de tv aan om de verrichtingen te volgen. Het waren enerverende dagen want een middagdutje schoot er vaak bij in. De nieuwsgierigheid en de wil om sportuitslagen live mee te krijgen, overwonnen mijn vermoeidheid. Midden in de nacht heb ik echter nooit gekeken, dat vond ik een beetje te gortig. De behaalde resultaten en de reacties van sporters, coaches etc. riepen bij mij niet te onderdrukken emoties op. Mooi om te zien dat jarenlang trainen en verder alles opzij zetten voor jouw sport, uiteindelijk wordt beloond. Zestien medailles, waarvan zeven goud, is niet slecht voor een relatief klein land als Nederland. Natuurlijk had het aantal plakken hoger kunnen uitpakken maar wat er in zit, moet op dat moment ook nog lukken.
China heeft laten zien de organisatie van zo'n gigantisch sportevenement aan te kunnen, hetgeen niemand betwijfelde. De openings- en sluitingsceremonie waren een groots spektakel, dat niet snel zal worden overtroffen. Londen heeft een budget ter grootte van de helft van de Chinezen en dat vind ik een goede zaak want het mag best bescheidener. Het is echter niet uitgesloten dat over vier jaar het besteedde bedrag aanzienlijk hoger blijkt te zijn. Ramingen moeten niet zelden naar boven worden bijgesteld en de Engelsen hebben natuurlijk ook hun prestige. Toekomstige organiserende landen zouden dat los moeten laten en het als een uitdaging moeten beschouwen om met minder financiële middelen toch goede Olympische spelen neer te zetten.

Hoogmoed en val

De medaille-kansen voor Nederland op de Olympische spelen in Beijing is aanzienlijk hoger ingeschat dan dat er daadwerkelijk goud, zilver of brons wordt behaald. Althans veel deelnemers geloven in eremetaal en zowel verslaggevers als supporters gaan daar graag in mee. Sportbeoefenaars moeten ambitieus zijn, voor het hoogst haalbare willen gaan. Meedoen is belangrijker dan winnen, is een leus die voor de bij voorbaat kanslozen kan gelden. De lat te hoog leggen, vaak tegen beter weten in, is echter geen goede zaak. Als er te hoge verwachtingen worden gewekt dan kunnen teleurstellingen niet uitblijven. In de eerste week hebben we al heel wat verloren en tegenvallende resultaten gezien. Gemiste finales door sporters, die zeiden voor niets minder dan goud te gaan, en met brons genoegen moesten nemen of helemaal geen podiumplaats bereikten. Topfavoriete titelkandidaten, die het op beslissende momenten lieten afweten, en gedesillusioneerd vroegtijdig de aftocht moesten blazen. Voormalige medaille-winnaars, die nog een laatste gooi naar een plak wilden wagen, en hun mindere moesten erkennen in de nieuwe generatie topsporters. Het zou de Nederlandse deelnemers sieren als zij zich iets bescheidener opstellen en de sportieve prestaties meer voor zich laten spreken.

Spiegelbeeld

Vroeger, zei de oude man, keek ik meerdere malen per dag in de spiegel en niet alleen uit ijdelheid. 's Ochtends tijdens het scheren en andere verzorgende handelingen om goed voor de dag te komen maar ook gedurende mijn werk. Voor een medisch microbiologisch analist is goede hygiëne een vereiste dus waste ik regelmatig mijn handen. Aangezien boven elke wastafel een spiegel hangt, is het onvermijdelijk dat je jezelf een blik waardig gunt. Nu ik niet meer werk en mijn persoonlijke verzorging aan anderen moet overlaten, kijk ik hoogst zelden nog in een spiegel. Afgelopen weekend werd mij er een voorgehouden en toen schrok ik van mijn vemagerde hals. Mijn armen en schouders met dunner wordende spieren krijg ik dagelijks onder ogen maar de musculatuur neemt ook elders af. Uiteraard overviel mij dat gegeven niet maar de onverbiddelijke aanblik van slap hangende huid in de halsstreek was nieuw en confronterend. Een hoofdsteun is onontbeerlijk om van tijd tot tijd de nekspieren rust te geven. Wellicht dat een hoofdsteun met zijkanten een optie is om ook zijdelings steun te krijgen. Tijdens een taxirit, zeker als die over veel drempels voert, schudt mijn hoofd alle kanten op. Bij Valys kun je met een medische verklaring aanvragen om ritten niet te combineren zodat altijd het snelste traject wordt afgelegd. Het is mij onbekend of dat ook bij Regiotaxi mogelijk is en beslist de moeite waard om naar te informeren.

Leve de vrijheid

De bediening van de elro d.m.v. de kinbesturing bevalt goed. Van knipperlicht tot kantelverstelling, alles kan ik met mijn kin bedienen. Binnenshuis gaat het rijden redelijk goed maar buiten beduidend minder. De joystick schiet vanwege de vele oneffenheden regelmatig onder mijn kin uit. Het is bepaald niet plezierig als de joystick plotseling op de adamsappel stoot. Hoge snelheden en grote afstanden zijn met deze besturing ondoenlijk. Tijdens het rijden kan ik niet om mij heen kijken want dan zwenkt de elro ook meteen die richting uit. De behendigheid waarmee ik vroeger manoevreerde in kleine ruimten en door smalle doorgangen, vraagt nu meer tijd en opperste concentratie. Ondanks dat ik heb ingeleverd op allerlei terrein, ben ik toch blij dat ik nog in staat ben om mijzelf te verplaatsen. Zelfstandig, wanneer en zoveel ik wil van de afdeling af kunnen gaan, is mij veel waard. Met de taxi er op uit trekken voor een visite, theatervoorstelling of welk uitstapje dan ook, geven het leven kleur. Vanwege de spraakcomputer, door velen aangezien voor internet-pc met webcam, heb ik veel bekijks. De kinbesturing doet daar nog een schepje bovenop waardoor mijn bezienswaardigheidsgehalte dat van menig cultureel goed overstijgt.

Allemaal beestjes

Ik heb mij dikwijls afgevraagd hoe dieren en ook mensen in derde wereldlanden het kunnen verdragen dat vele insecten op hun lichamen zitten. Paarden of koeien die worden geplaagd door klein ongedierte en zich niet verder kunnen verweren dan hun staarten reiken. De beelden van de Afrikaanse bevolking wiens gezichten bedekt zijn met ongedierte, gaan regelmatig de wereld over. Deze dieren en mensen hebben de zinloosheid van het verjagen van al die beestjes ingezien en geleerd om te gaan met de irritatie. Nu mijn armen mij in de steek laten, kan ik beamen dat je verdraagzaamheid kunt opbouwen. Ik doe niet muggezifterig en sta een beetje bloed van al die liters af aan een passerende vrouwtjesmug. Mieren mogen over me heen kruipen als ze maar geen mierenhoop van mij maken. Ik hoop dat een bij inziet dat ik niet het bloempje ben waar hij naar op zoek is. Een spin, die me helpt ander ongedierte weg te vangen, mag mij gerust opnemen in haar web. Ik kan absoluut geen enkel beestje zelfs geen vlieg kwaad doen.

Kara voor en Kara na

Ongelofelijk dat de wereldpers dagenlang geduld kan opbrengen om een glimp op te vangen van twee geblindeerde auto's en helikopters, die bij de Scheveningse gevangenis arriveren om Radovan Karadzic af te leveren. Natuurlijk is het groot nieuws dat een "vermoedelijk" zware crimineel eindelijk voor het oorlogstribunaal in Den Haag verschijnt maar de media weet het weer breed uit te meten. Naar verwachting gaat deze zaak jaren in beslag nemen dus krijgen de actualiteitenprogramma's hun zendtijd gegarandeerd gevuld. Meneer Karadzic zal er alles aan doen om de rechtsgang te vertragen, er zijn slechtere hotels dan de luxe gevangenis waarin hij verblijft. De uitlevering liet al langer dan nodig op zich wachten omdat de brief met hoger beroep niet bij de Servische rechtbank binnenkwam. Hij maakt gebruik van dertig dagen uitstel om de aanklacht door te lezen terwijl dat in drie kwartier is te doen en de aantijgingen hem niet onbekend zullen zijn. Waarschijnlijk neemt hij de verdediging zelf op zich hetgeen een aanzienlijke vertraging zal betekenen maar mocht hij advocaten willen en is hij niet vermogend genoeg dan wordt dat voor hem bekostigd.
Daders zijn beter af dan slachtoffers wordt vaak gezegd en ik denk dat het in veel gevallen opgaat. Velen kunnen het niet meer navertellen en nabestaanden moeten tussen de moordenaars, verkrachters en plunderaars proberen een leven op te bouwen. Iedere oorlog kent uitwassen en misdadigers, ook al voerden zij bevelen van hogerhand uit, die onbestraft blijven. Het kwaad is geschied en de levenslange opsluiting van Radovan Karadzic verandert daar niets aan. Uiteraard moet hij worden berecht maar ik ben ervan overtuigd dat een snellere afhandeling en strengere detentie velen beter zou bekoren. Deze 63-jarige Bosnische Serviër koos niet zonder reden voor een andere identiteit en afzondering van zijn familie waardoor hij dertien jaar uit handen van de autoriteiten bleef en een goed leven kon leiden.

Proost

Na het lezen van een ongepubliceerd stuk, waarin ik beschrijf hoe ik tegen de kwestie "geen orale inname van eten en drinken" aankijk en wat dat voor impact heeft, is men tot andere inzichten gekomen. Op het voorstel om een andere logopediste in te schakelen, ben ik afgelopen maandag ingegaan. Hoeveel keus heb ik en wat heb ik te verliezen? De volgende dag was de logopediste van het ALS-team van het Maaslandziekenhuis in Sittard al in de gelegenheid om m.n. mijn slikfunctie te bekijken. Het ALS-team heeft meer expertise in huis en kent mij sedert de definitieve diagnose in februari 2005. Na uitwisseling van informatie en wat onderzoek van haar, was het moment aangebroken. In het bijzijn van vijf personen mocht ik laten zien hoe het drinken gaat, een rijexamen is er niets bij. Net als de laatste vier weken, toen Karin of familie mij drinken gaven, ging het ook nu goed. Ik drink het liefst zo koud mogelijk, dat schijnt ook het slikken te stimuleren, uit een beker met neusuitsparing. De beker moet zodanig aan mijn mond worden gezet dat het vocht aan de lippen staat anders moet ik slurpen of loopt het te snel binnen. Door de beker met de mond van mij af te duwen, geef ik aan dat ik wil stoppen met drinken. Ik slik meestal een aantal keren na en soms moet ik kuchen als mij iets prikkelt in de keel. De logopediste vindt dat ik actief drink, het is niet in de mond schenken en slikken maar. Op dit moment ziet zij geen probleem in het oraal toedienen van dranken maar wil dat wel met regelmaat blijven volgen. Ik ben me terdege bewust dat ik een verhoogder risico op verslikken loop met grotere gevolgen dan een gezond persoon maar daardoor is drinken niet meteen onverantwoord. Het heeft veel tijd en overredingskracht gekost maar gelukkig hebben anderen dat uiteindelijk ook ingezien. Ik drink op jullie gezondheid!

Dipje

De regelmatige bezoekers zullen al hebben bemerkt dat de klad is gekomen in het schrijven van blogs. Gebrek aan animo, geen onderwerpen en veel sport op tv spelen daarbij waarschijnlijk een rol maar ook de perikelen rond eten en drinken houden mij bezig. Als ik zelfstandig zou kunnen internetten dan was het updaten en actueel houden van mijn weblog makkelijker. Ik voel mij niet verplicht om te publiceren en het mag beslist niet op werken lijken, ik ben tenslotte volledig arbeidsongeschikt. Toch wil ik jullie op de hoogte houden van mijn gezondheidstoestand, nou ja achteruitgang eigenlijk. Die lichamelijke aftakeling gaat relatief langzaam of vliegt de tijd zo snel om. Ondanks mijn beperkingen maak ik lange dagen want ik verveel me niet. Tussendoor neem ik wel rustmomenten in de elro achterover gekanteld of op bed. Lang in bed liggen is aan mij niet besteed, tegen middernacht gaan slapen en rond acht uur weer op is meer dan genoeg. Wat stelt een jaar nog voor, we beginnen haast aan de achtste maand. Eind augustus ga ik voor controle van de vitale longcapaciteit naar Maastricht. Ik verwacht dat het nog steeds voldoende is omdat ik geen symptomen heb maar meten is weten. Zodra de trammelant daar begint, sta ik voor de keuze of ik ademondersteuning wil of daarvan afzie. Als ik er voor kies dan is het afwachten of het effect heeft en zo ja, hoe lang. Kortom, slecht functionerende longen die luiden het begin van het einde in.

Doping in Beijng

Vorig jaar moest de gele truidrager de Tour d'epo vroegtijdig verlaten en het jaar daarvoor werd de tourwinnaar na alle ceremonie onttroond. Deze editie van de meest geliefde wielerronde zijn drie gevallen van doping bekend maar Parijs is nog niet gehaald. Het zou mij niet verbazen als naast Ricco nog andere renners van dezelfde ploeg positief worden bevonden. De Ronde van Frankrijk verliest ondanks alles niet aan populariteit en is spannender dan ooit nu er nog veel kanshebbers op de eindoverwinning zijn. Dopinggebruik is in veel opzichten slecht voor de sport en moet daarom flink worden bestraft. Het imago van de wielersport heeft zwaar geleden en is hard aan een oppoetsbeurt toe. Het is oneerlijke concurrentie t.o.v. de collega beroepsrenners om niet van broodroof te spreken. De overtreder houdt iedereen incl. zichzelf voor de gek en zal moeten blijven gebruiken om hetzelfde niveau vast te houden. Als toeschouwer kijk je vol bewondering naar de verrichtingen van een coureur terwijl later blijkt dat die prestatie niet op eigen kracht is geleverd.
Sport en doping zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden, wordt gezegd. Bestrijding van het gebruik daarvan is echter noodzakelijk want de strijd om sportprestaties moet eerlijk gevoerd kunnen worden. Er zullen altijd sporters zijn die de grens van het toelaatbare opzoeken en naar de nieuwste middelen grijpen in de veronderstelling dat die nog niet gedetecteerd kunnen worden. Producenten van spierversterkende middelen leveren tegelijk met het op de markt brengen daarvan ook de detectiemethode. Dat is een goede zaak want de testen op doping moet gelijke tred houden met de laatste ontwikkelingen, alleen jammer dat controles pas achteraf plaatsvinden. Mensen, die krachtsport of atletiek bedrijven, hebben hun spiermassa vaak niet puur op een natuurlijke manier verkregen. Wanneer daar bovenop nog ongeoorloofde spierversterkers worden gebruikt dan krijgt men de beschikking over bovennatuurlijke krachten. Hopelijk zijn de Chinezen goed voorbereid op het ontdekken van verboden middelen onder de vele sportbeoefenaars als over twee weken de Olympische spelen van start gaan.

De grens

Als gevolg van ALS ben ik steeds minder de baas over mijn eigen lichaam. Voor de algemene dagelijkse levensverrichtingen ben ik volledig op hulp aangewezen. Veel dingen moet ik uit mijn hoofd zetten omdat ze eenvoudigweg niet meer kunnen. In sommige gevallen zijn er hulpmiddelen die (tijdelijk) een oplossing kunnen bieden. Dit proces is onomkeerbaar dus zal ik moeten blijven incasseren en accepteren waardoor mijn leven alsmaar hulpbehoevender en soberder wordt. Rolstoelafhankelijkheid, permanente verlammingen, totaal verlies van spraakvermogen, geen orale inname van eten en drinken, ademondersteuning of beademing zijn zaken die in meer of mindere mate actueel zijn of worden. Het is niet ondenkbaar dat op enig moment de grens van een menswaardig bestaan wordt bereikt. Voor een deel vind ik het moeilijk om die overgang vooraf aan te geven en wil ik de nieuwe situatie ervaren maar er zijn ook een aantal zaken die ik pertinent niet wil. Die overgang van menswaardig en -onwaardig leven kan voor iedereen anders liggen en dat is een goed recht. Wat mij frustreert is dat middels een verbod op orale voedselinname door derden die grens voor mij naderbij komt. Terwijl ik al zoveel moet inleveren, gaat men ook nog dingen tegen mijn wil afpakken alsof ik geen verantwoordelijkheid kan dragen en in bescherming moet worden genomen. De zorg voor ALS-patiënten vraagt beduidend meer dan ouderenzorg en veel ervaring op dat terrein is er in een zorgcentrum niet. Men kan zichzelf indekken door elk moeilijk onderdeel van de zorg te vermijden maar dat vind ik een foute benadering. Schrik en angst zijn slechte raadgevers en als het wegnemen daarvan bij het personeel voor het patiëntenbelang gaat dan is het droevig gesteld met de gezondheidszorg.

Ethiek?

Uitgerekend op woensdag 2 juli, een broeierige, benauwde dag, sloeg mijn thermostaat op hol. Ik had na het eten van melkproducten veel last van slijmvorming waardoor ik moest teruggeven. Rond vier uur die middag had ik opeens een lichaamstemperatuur van 39,7 maar verder voelde ik mij goed. Met paracetamol lukte het niet om de koorts omlaag te krijgen, nadat ik diclofenac en voor de zekerheid ook ceftriaxon had gekregen, zakte die wel. Halverwege de nacht werd nog slechts 37,2 gemeten, 's morgens was ik volledig koortsvrij en heb ik mijn dagritme weer hervat. Toen kreeg ik te horen dat men eten en drinken niet langer verantwoord vindt. Bovendien zat de schrik er bij de verzorgenden goed in en zo'n voorval wil men niet nog eens meemaken. Vraaggestuurd zorgplan en belevingsgericht werken blijken meer voor het personeel dan de cliënt te gelden. Nagenoeg niet meer eten daar kan ik mee instemmen alhoewel de aanleiding discutabel is. Ik kreeg al dagelijks een liter sonde-voeding en daarnaast at ik nog maar beperkt. Drinken vind ik echter wel verantwoord en wil ik blijven doen maar mijn mening en wens blijken van secundair belang te zijn. Verdikte dranken en fruitmoes beleef ik niet als drinken en nemen geen dorstgevoel weg. Te absurd voor woorden dat ik nu wat drinken betreft ben aangewezen op familie en vrienden. Ik wil zo lang mogelijk de dingen blijven doen die voor mij het leven waardevol maken. Een leven zonder verantwoorde risico's bestaat niet en ik hoef geen record "leven met ALS" te vestigen. Om nog eens een spreuk te gebruiken; tel geen dagen maar zorg dat de dagen tellen. Ik ben verbitterd over en teleurgesteld in de opvatting en houding van de zorgverleners. Men wil deze kwestie voorleggen aan de medisch-ethische commissie maar dat gaat maanden in beslag nemen.

Tennisthriller

Wimbledon 2008 is meer dan waardig afgesloten. Een finale tussen Roger Federer en Rafael Nadal staat daar eigenlijk wel garant voor maar deze keer was het superspannend. Nadat de Spanjaard de eerste twee sets met 6-4 had gewonnen, zou het moeilijk worden voor Federer om zijn zesde Wimbledontitel op rij te behalen. De Zwitser vocht zich echter terug in de wedstrijd door de volgende twee sets op tiebreak te winnen. In de beslissende set ging het lang gelijk op met breakkansen voor beide spelers. Uiteindelijk werd Federer in de vijftiende game gebroken en wist Nadal de volgende ook te winnen. Inclusief twee onderbrekingen vanwege de regen, heeft deze partij ruim zeven uur geduurd en werd pal voor de invallende duisternis beslist. Rafael Nadal won voor de eerste maal de finale op Wimbledon en onttroonde Federer. Beide heren verdienden de overwinning maar dat is maar voor een speler weggelegd en voor de andere is het sneu om na zo'n monsterpartij te verliezen. De damesfinale tussen de gezusters Williams was ook van hoog niveau. Waar favorieten als Sharapova en Ivanovic vroegtijdig moesten afhaken, wisten Serena en Venus wel de eindstrijd te bereiken. Venus Williams won deze editie van Wimbledon en prolongeerde daarmee haar titel.

6 juli 2004

Vandaag vier jaar geleden hoorde ik voor het eerst over ALS en het zou vermoedelijk bij mijn ziektebeeld passen. De neuroloog vertelde mij dat het een ongeneeslijke aandoening was en adviseerde mij twee dingen; een second opinion aanvragen en met Rilutek, een remmend middel, starten. Ik heb mijn collega's op de hoogte gebracht en een van hen heeft mij naar huis gereden. Thuis aangekomen, heb ik de computer aangezet want ik wilde meer weten over ALS en m.n. de ernst ervan. Internet staat bol van informatie, ook wat amyotrofische laterale sclerose betreft, dus ik kreeg waar ik om vroeg maar ging dit mij aan. Ongeloof maakte zich van mij meester en ik hield mij voor dat het een vermoedelijke diagnose betrof. Familie en vrienden waren met stomheid geslagen en wisten ook weinig tot niets van deze spierziekte. Zeven maanden later, 9 februari 2005, na drie bezoeken aan het UMC Utrecht werd definitief vastgesteld dat het ALS moest zijn. De afname van spiermassa was lang uitgebleven maar toen in de muis van de duim zichtbaar en dat maakte het plaatje compleet. Gaandeweg had ik er steeds meer rekening mee gehouden en voor mij was dit het sein om een aantal zaken te regelen. Nu is er absoluut geen twijfel meer want nagenoeg alle symptomen hebben zich in meer of mindere mate gemanifesteerd.

Voorbij en terecht

De oranje-gekte is weer geluwd. In de eerste wedstrijd dat het resultaat telt, laat Nederland het afweten. Wisten ze in de poulewedstrijden te overtuigen met teamgeest, combinaties, individuele acties en schitterende goals, tegen Rusland waren ze alleen gevaarlijk met vrije trappen en afstandschoten. Dankzij fabuleuze reddingen van Edwin van der Sar en de matige afronding van de Russen, was er nog lang hoop en wist oranje zelfs de gelijkmaker te maken. Kropen ze in de eerste helft van de verlenging nog door het oog van de naald, in het laatste kwartier werden ze meedogenloos afgestraft. De oranje-spelers verlangden naar het laatste fluitsignaal en waren met hun hoofd al bij de penalties met desastreus gevolg. De Russische nummer tien Arshavin, die de hele wedstrijd al had gedomineerd, gaf de voorzet voor de tweede treffer en de genadeklap door zelf 1-3 te scoren. Bij beide doelpunten stonden in de directe omgeving minimaal drie Nederlandse verdedigers, die niet of onvoldoende ingrepen. Blijkbaar zijn we fysiek en mentaal niet sterk genoeg om een voetbaltoernooi succesvol uit te spelen. Gedurende drie weken in zes wedstrijden goed presteren is ogenschijnlijk te veel gevraagd voor de oranje-spelers.

21 juni

Weer een Wereld ALS-dag! Weer een jaar voorbij zonder uitzicht op genezing of voorkoming van deze neuromusculaire aandoening. De ALS-stichting heeft de financiële middelen niet om gedegen onderzoek te verrichten en probeert met allerlei acties geld in te zamelen. Er lopen trials met als doel andere remmende middelen dan Rilutek te vinden terwijl veel ALS-patiënten in een fase terechtkomen dat zij een paar maanden verlenging van hun mensonwaardig bestaan niet willen. Er is het PAN, een inventarisatie van mogelijke factoren die een rol spelen bij het ontstaan van ALS terwijl deze ziekte al anderhalve eeuw bestaat. De VSN ontvangt aanzienlijk minder subsidie van de overheid, die de geldkraan heeft dichtgedraaid, moet de eigen leden vragen om meer bij te dragen zodat activiteiten voor mensen met spierziekten kunnen blijven doorgaan. Het draait allemaal om geld dat door de juiste mensen goed wordt besteed, wil er daadwerkelijk iets van de grond komen maar er zit weinig schot in. Laten we op deze datum dan maar hopen dat een mooie zomer in het verschiet ligt, daar kunnen we geen directe invloed op uitoefenen maar dat is wel op korte termijn aan de orde.

De dood

Tot voor kort heb ik altijd gedacht dat een mens twee keer dood gaat namelijk als je overlijdt en als je wordt vergeten. Bram Vermeulen deelde die mening en heeft dat eens als volgt verwoord:
Als ik gestorven ben dan huil maar niet
Ik ben niet echt dood moet je weten
Het is slechts een lichaam dat ik achterliet
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten
Er worden echter ook veel mensen bij leven al vergeten als ware zij overleden. Als je oud en/of ziek bent, vallen veel contacten weg. Zodra je uit het arbeidsproces en verenigingsleven bent, tel je niet meer mee ongeacht wat je hebt betekend. Niemand is onmisbaar of onvervangbaar, voor jou een ander als de boel maar blijft draaien. Sommige bewoners krijgen niet of nauwelijks bezoek behalve als het levenseinde nadert dan staat de gang vol en is de kamer te klein. Na het overlijden word je regelrecht de hemel in geprezen. Natuurlijk ga je geen trap na geven maar over de doden niets dan goeds wordt vaak overdreven. Bij zo'n lofrede, vraag ik mij af of die woorden ook tegen de betrokkene zijn geuit en zo niet, hoe mooi dat zou zijn geweest. Waardering laten blijken of uitspreken valt velen zoveel moeilijker dan iemand terechtwijzen terwijl van een compliment meer kracht uitgaat als van een standje. Een spreuk, die me altijd is bijgebleven, luidt:
Veel mensen vallen pas na hun dood in goede aarde.

Aanfluiting

Duitsland heeft zich als eerste geplaatst voor de halve finale van het EK voetbal maar de manier waarop roept op zijn zachts gezegd vraagtekens op. Als het arbitraire viertal niet in staat blijkt om een duidelijke overtreding te constateren, moet serieus worden nagedacht over gebruikmaking van videobeelden. Bij tennis moet, ondanks een scheidsrechter en acht lijnrechters, dikwijls de hawkeye nog uitsluitsel geven of een bal in of uit was. Tijdens het EK wordt werkelijk alles feilloos vastgelegd door maar liefst 26 camera's plus nog eentje, die boven het veld hangt. Alle toeschouwers in het stadion en miljarden tv-kijkers hebben gezien dat bij de derde goal van Duitsland een overtreding werd begaan. Ballack duwde met twee handen zijn tegenspeler weg waarna hij vrijstaand gemakkelijk met een kopbal kon scoren. Portugal had pal voor rust de spanning teruggebracht maar hierdoor kwam de marge onterecht weer op twee doelpunten. Hoewel de scheidsrechters is gevraagd om alert te zijn op ieder lichamelijk contact m.n. binnen het strafschopgebied, bleef dit onopgemerkt en onbestraft. Toen de gevloerde Ronaldo door de overtreder nog eens op zijn enkel werd getrapt, hield de Zweedse arbiter Freudfeld de rode kaart op zak. Als er van opzet geen sprake was, had de Duitse verdediger excuus gemaakt i.p.v. door te lopen alsof hij niet eens in de gaten had dat hij ongelijk stond. Het zou mij zeer verbazen als deze Zweed nog een wedstrijd krijgt toegewezen.

Ontembare leeuwen

Vice-wereldkampioen Frankrijk werd met nagenoeg dezelfde cijfers verslagen als Italië. Nederland nam al vroeg de leiding door een kopbal van Dirk Kuyt waardoor het initiatief helemaal bij de Fransen kwam te liggen. Zij kregen wel kansen maar dan wist Edwin van der Sar die steeds te verijdelen. In de tweede helft werden van Persie, Robben en Bouma ingezet wat weer evenwicht en rust in het elftal bracht. De aanval werd dreigender en Giovanni van Bronckhorst kon het middenveld versterken hetgeen al snel resulteerde in de 2-0 door Robin van Persie. Nadat Frankrijk de voorsprong verkleinde, overigens een buitenspeldoelpunt, werd dat ogenblikkelijk beantwoord door een wereldgoal van Arjan Robben. Wesly Sneijder strooide nog wat zout in de Franse wonden door in de slotminuten de eindstand op 4-1 te bepalen.
Oranje verkeert in de luxe positie dat het zich als groepswinnaar heeft geplaatst en de derde poulewedstrijd er niet meer toe doet. Sterker nog verliezen van Roemenië zou betekenen dat zowel Italië als Frankrijk er uit liggen. Dat is ook het geval als beide laatste wedstrijden van poule C in een gelijkspel eindigen. Als de finalisten van het laatste WK een pak slaag van oranje krijgen, wie kan ons dan wel nog stuiten? Brullende leeuwen imponeren en eisen ontzag op van eventuele belagers. De oranje-spelers hebben met hun vertoonde spel indruk gemaakt en lijken vastberaden om de titel te pakken. Als de teamgeest goed blijft dan zie ik momenteel geen serieuze bedreiging, die hen van het beoogde doel af kan houden.

Afweging

Donderdag 12 juni werd door de regionale afdeling van de VSN weer een ALS-dag georganiseerd. Als locatie werd dit jaar gekozen voor Zoo Parc Overloon, aangezien het merendeel van de deelnemers in Noord-Limburg wonen. Helaas zat het weer deze keer niet mee maar dat kun je nu eenmaal niet voorzien. Na de lunch zijn we op een relatief droog moment het park gaan verkennen. De paden zijn goed begaanbaar en vormen een mooie route langs de natuurlijk aangelegde dierenverblijven. Het gedeelte met de botanische tuin zijn we helaas niet meer aan toegekomen. Het park is nog in aanleg, de catering verliep stroef en het invalide-toilet is te krap maar na verloop van tijd en wat verbeteringen en aanpassingen wordt een bezoek nog meer de moeite waard.
Via de vereniging ontmoeten de leden zich zo'n vier keer per jaar op bijeenkomsten en uitstapjes. Mijn laatste deelname was ongeveer een jaar geleden en er zijn sowieso lange perioden dat je elkaar niet treft. Ieder samenzijn word je geconfronteerd met nieuwkomers, verslechteringen en sterfgevallen. Iemand waarmee ik ook buiten de vereniging om wel eens contact had en wiens broer mijn huis heeft gekocht, is gestorven. Hetzelfde geldt voor de jonge man, die samen met mij colleges heeft bijgewoond van fysiotherapeuten in opleiding. Ook een man, die ruim tien jaar ALS heeft gehad, is er niet meer. De man van een recent overleden ALS-patiënte was er om zijn verdriet te verwerken en waarschijnlijk ter afsluiting. Voor mij was het ook de laatste keer want de ontspanning weegt niet op tegen de inspanning van o.a. het reizen, de emoties en de communicatie.

Droomstart

Nederland verslaat Italië, de regerend wereldkampioen, in de eerste poulewedstrijd met duidelijke cijfers. Aan de 3-0 overwinning valt niets af te dingen en had zelfs hoger kunnen uitpakken. Oranje creëerde veel kansen, waarvan zes doelpuntrijk en drie werden benut. De spelers zijn terecht gematigd euforisch want er volgen nog twee confrontaties in de poule des doods. Goed voor het zelfvertrouwen als je zo uit de startblokken komt maar met drie punten zijn we nog niet verzekerd van de tweede ronde.
De druk ligt bij de overige ploegen in de poule en Nederland kan deze aanstaande vrijdag opvoeren. Zowel tegenstander Frankrijk, dat tegen Roemenië niet verder kwam dan een doelpuntloos gelijkspel, als Roemenië en zeker Italië zullen moeten winnen. Oranje moet het hoofd koel houden en zelf het spel blijven bepalen. Vanuit gesloten linies aanvallen ligt ons beter dan louter verdedigen en op de counter spelen.
Zembla zond een reportage uit over een onderzoek van een Nederlandse universiteit met als eindconclusie dat we Europees kampioen kunnen worden. Aandachtspunten waren opstelling, uitrappen, vrije trappen, corners en uiteraard penalties. Als de raadgevingen worden opgevolgd dan staan we in de kwartfinale tegenover Rusland, stuiten we nogmaals op Italië in de halve finale en verslaan we in de finale Duitsland. Gezond optimisme en chauvinisme waar miljoenen oranje-aanhangers zich graag bij aansluiten.

Hoofdzaak

Als je armen het laten afweten dan wordt je letterlijk onhandig. Mijn armen hangen er futloos bij en mijn handen zijn tot weinig in staat. Alleen de armen optillen is al een lastige opgave en de reikwijdte en -hoogte is drastisch beperkt. Het strekken van de vingers lukt niet waardoor iets vastpakken en -houden al te veel gevraagd is, laat staan ingewikkeldere handelingen. Er zijn veel dingen die niet meer kunnen en waar ook geen alternatief voor bestaat maar gelukkig voor een aantal essentiële zaken wel. Dankzij de spraakcomputer en de headmouse kan ik naast communiceren ook schrijven, mijn apparatuur bedienen en sinds 3 juni eindelijk smssen. Vrijdag 6 juni werd de kinbesturing gemonteerd zodat ik in staat zal blijven om de elro te besturen. De door mijn hersens verstuurde impulsen komen niet aan of kunnen niet tot matig worden uitgevoerd. De zintuiglijke waarnemingen worden in het brein razendsnel verwerkt en zo nodig worden er instructies naar het lichaam verzonden. In mijn geval wordt het hoofd naast commandopost meer en meer ook uitvoerend orgaan dus het is wel belangrijk om mijn koppie er bij te houden.

Juni

De maand van het EK voetbal is aangebroken en er kan worden afgeteld tot aanstaande zaterdag de openingswedstrijd wordt gespeeld. De oranjekoorts is al weken merkbaar en zal de komende dagen, totdat het Nederlands elftal voor het eerst aantreedt, nog verder oplopen. Na de laatste oefeninterland, een 2-0 overwinning op Wales, zei bondscoach Marco van Basten dat onze jongens er fysiek klaar voor zullen zijn. Het zal hard nodig zijn want we treffen niet de minste tegenstanders in onze poule ofschoon alle deelnemende landen zich niet voor niets hebben gekwalificeerd. Vier jaar geleden hadden ook weinigen verwacht dat Griekenland Europees kampioen zou worden. Wellicht nog belangrijker is de vraag hoe het mentaal is gesteld met de heren voetballers. Geloof in eigen kunnen maar niet zo sterk dat men naast de voetbalschoenen gaat lopen want hoogmoed komt voor de val. De wil om collectief alles te geven en het doorzettingsvermogen om het hoogst haalbare te bereiken zonder veel gele of rode kaarten en blessures op te lopen. Als we qua mentaliteit iets van onze oosterburen weg zouden hebben, waren we vaker dan op papier de beste voetbalnatie van Europa of de wereld geweest.

Tannis

Afgelopen weekend werden veel tenniscompetities weer afgesloten en kampioenschappen behaald. Zaterdag speelde het team van Eric, die zelf vanwege ziekte ontbrak, de zevende competitieronde uit tegen S.L.T.C. Deze grote vereniging beschikt over een langgerekt tennisterrein aan de rand van het Stadspark in Sittard. Dit stukje natuurschoon is net als het Vondelpark in Amsterdam uitgeroepen tot rijksmonument. Ik kan heus wel wat hebben maar het taalgebruik verdiende die middag geen schoonheidsprijs. Vanaf de negen tennisbanen klonk met regelmaat gevloek en getier door op het voor het overige van geluidsoverlast gevrijwaarde park. Met name de drieletterige benaming voor het vrouwelijk geslachtsorgaan was in allerlei woordcombinaties veel gehoord. Tennis is al lang geen elitesport meer en dat bekakte is nergens voor nodig maar zulke reacties ook niet. Als je zelf faalt of je tegenspeler maakt een mooie actie, kun je dat gewoon accepteren in plaats van het telkens in schuttingtaal toe te schrijven aan pech of geluk. Met het racket smijten en de bal keihard tegen het net of de afrastering slaan zijn irritante en zinloze krachtsverspillingen, die de verbale uitspattingen vaak vergezellen. Waarschijnlijk heeft men het zelf niet meer in de gaten, misschien een clubcultuur geworden, maar voor de toeschouwers is het verre van plezierig.

Uitglijder

Edwin van der Sar wint met Manchester United na het landskampioenschap ook de Champions League. Op 37-jarige leeftijd en dertien jaar na Ajax mocht hij voor de tweede keer in zijn loopbaan de cup met de grote oren hooghouden. De sympathieke doelman stopte de beslissende penalty en liet Chelsea vol verdriet en met lege handen achter.
Nadat Ronaldo met een schitterende kopstoot The Reds op voorsprong had gebracht, verzuimde Manchester United nog tweemaal te scoren. De gelijkmaker van Chelsea kwam pal voor rust tot stand omdat Edwin van der Sar uitgleed. De grasmat was na een halve wedstrijd eigenlijk al op, zeker toen het vanaf de tweede helft nog harder begon te regenen. Over het kunstgrasveld werden graszoden uitgerold en vervolgens geschoren, geborsteld en zelfs geverfd. Dit moest het strijdtoneel zijn voor een finale tussen twee Engelse teams, die tot het uiterste wilden gaan. De tweede helft waren de betere kansen voor Chelsea maar tot overmaat van ramp moest nog worden verlengd. Diverse spelers waren van schoeisel gewisseld, kregen kramp of hadden last van de liezen. Uiteindelijk moesten penalties de doorslag geven en weer eiste de ondergrond een hoofdrol op. Bij 4-4, alleen Ronaldo had knullig vanaf elf meter gemist, was het de beurt aan de aanvoerder van Chelsea. Terry mikte met een hard schot een meter boven de grond in de uiterste hoek, totdat zijn standbeen weggleed en de bal de doelpaal trof.
Ik wil niets afdoen aan de winst voor Manchester United maar dit was een finale van de Champions League onwaardig en dan is de arbitrage nog buiten beschouwing gebleven. Met welke beweegreden heeft de U.E.F.A. besloten om zo'n voetbalspektakel op een slechte grasmat in de nachtelijke uren van een koud en afgelegen Moskou te organiseren. Naar verluidt wonen er in deze metropool 850.000 miljonairs en de Russische geldschieter van Chelsea zit helemaal goed in de slappe was maar daar zal men toch niet voor zijn gezwicht?

Toppunt van .....

Jochem Myer met "De rust zelve" was voor ons de afsluitende voorstelling van dit theaterseizoen. De titel van zijn optreden strookte totaal niet of juist wel met deze beweeglijke cabaretier met rappe tong maar doordachte, komische uitingen. Hij beweerde namelijk dat zijn vriendin ontzettend druk was, waarmee nogmaals is aangetoond dat alles relatief is. Pal voor aanvang waren wij in de zaal aanwezig en dat bleek later wel zo prettig te zijn want een aantal laatkomers werden door hem met een enorm waterpistool nat gespoten. Na drie kwartier was hij en het publiek aan pauze toe om tegen het vervolg van de stormvloed van sketches en liedjes weer opgewassen te zijn.
De nieuwe theatergids is al weer uit en zeker als je voor Herman Finkers en Tineke Schouten kaartjes wilt, moet je er vroeg bij zijn. Wij hebben onze reserveringen ingeleverd en zullen moeten afwachten of alles wordt toegekend. Het is lange termijn planning want de voorlopig laatst gedateerde voorstelling is op 18 april 2009. Een tikkeltje gewaagd in mijn situatie maar het kan niet anders en er is altijd wel iemand bereid om in mijn plaats mee te gaan. Tegenwoordig beleef ik alles heel intens en kan ik huilen van blijdschap omdat ik nog iets mag meemaken. Als ik mijn volgende verjaardag, vrijdag de dertiende, haal en overleef dan ga ik vast nog een heel eind komen. In de loop der jaren ben ik mij bewuster geworden dat meer dan hoe lang je leeft, telt dat je hebt geleefd. Alhoewel ik geen uitgesproken liefhebber van tegelspreuken ben, is "Leef nu, het is later dan je denkt" geen slechte raadgever.

Knockout

Na de persoonlijke verzorging, het fietsen op de motomed, een bezoek van de ergotherapeute en Kersten revalidatietechniek, een sanitaire stop en het doorbewegen op bed door de fysiotherapeute, was de ochtend om en mijn energie op. Toen ik eenmaal op bed lag, maakte de vermoeidheid zich helemaal meester van mij. Ik had geen fut meer om de transfer naar de rolstoel te maken en besloot om te blijven liggen. Omdat de warme maaltijd ook weer inspanning zou betekenen en bovendien het menu niet zo aanlokkelijk was, koos ik voor sonde-voeding. Zodoende kon ik vier uur lang al rustend mijn maag vullen, gemak dient de mens zullen we maar zeggen. Een aantal handelingen in een kort tijdsbestek, is al snel een te druk programma waardoor ik ben uitgeteld. Het is voor een gezond persoon waarschijnlijk moeilijk voor te stellen maar normale dagelijkse dingen zijn voor mij afmattende bezigheden. Gaan staan en zitten, een paar pasjes zetten, mijn armen verleggen, praten, eten en drinken zijn zaken waar ik energiebewust mee moet omgaan.
Vroeger kon ik heel diep gaan met klussen en sporten alvorens er van enige uitputting sprake was. Met dubbele gevoelens denk ik terug aan grote projecten als de badkamer, de keuken en de zolder. Klauteren als een aap over de steigers tijdens het uitkappen van alle voegen van de gevels. Tijgeren in de kruipruimte om leidingen door te trekken en de afvoer te repareren. Sportbeoefening is altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest en daarbij ging het er minstens zo fanatiek aan toe. Voetbal, tafeltennis, volleybal, zaalvoetbal, duiken en tennis heb ik met veel plezier in clubverband beoefend. Dat was toen en nu probeer ik, ondanks afnemende spiermassa en -kracht, zo actief mogelijk mee te blijven doen. Iedere dag klaar ik een megaklus en bedrijf ik topsport alsof mijn leven er van afhangt.

Gigagaaf

Eerste Pinksterdag stond The Dark Side Of The Moon concert van Roger Waters in Megaland op onze agenda. De taxi was een half uur te laat, de chauffeur wist de weg niet, we kwamen in een file terecht en de rolstoel schoot los maar dankzij ruime boeking waren wij toch tijdig in Landgraaf. Er was een aparte ingang voor rolstoelers maar helaas ontbrak een verwijzing naar de rolstoeltribune, dat ons goed zicht bood op het imposante podium. Over de hele breedte van de voormalige draf- en renbaan was een gigantisch bouwwerk met o.a. drie grote videoschermen verrezen. Boven het publiek hing een prisma, zoals afgebeeld op de lp-hoes en het cd-doosje van TDSOTM, waar rook en laserstralen in allerlei kleuren uit kwamen. Behalve op het podium waren ook rond het veld geluidsboxen opgesteld zodat met surround geluid een ruimtelijk effect werd gerealiseerd. Een groot varken, waarschijnlijk gevuld met helium, werd boven de mensenmassa rondgeleid en mocht tenslotte het vrije luchtruim verkennen.
Rond kwart over acht begon het eerste gedeelte van het concert met nummers van o.a. Wish You Were Here, Ummagumma en ook nieuw werk. Na een korte pauze, toen de duisternis was gevallen, werd The Dark Side Of The Moon helemaal ten gehore gebracht. Als toegift speelde de achtmans formatie begeleid door drie zangeressen nog enkele tracks van The Wall. Mister Pink Floyd, zonder Gilmour, Mason en Wright tekort te willen doen, heeft bewezen op 65-jarige leeftijd nog niet uitgeblust te zijn. Tegen elf uur hielden Roger Waters en de zijnen het voor gezien en verlieten 20.000 enthousiaste symfonische rockliefhebbers het pinkpopterrein. De weg voor de hoofdingang was voor alle verkeer afgezet zodat we elders moesten worden opgehaald. De taxi leverde ons, na enig oponthoud vanwege de enorme drukte, ongeveer een uur na middernacht in Geleen af zodat wij weer een ervaring rijker op een oor konden gaan liggen. De podiumbouwers en technici was echter geen nachtrust gegund omdat de volgende dag Pinkpop Classic op hetzelfde terrein op het programma stond.

Perfect day

Het bestaat nog! Zo'n dag dat alles op rolletjes loopt, beetje cynisch maar waar. Zaterdag 10 mei was er zo een, waarop alles gesmeerd en naar wens verliep. Na een goede nachtrust, samen wakker worden gevolgd door een persoonlijke verzorging, waar niets op aan te merken valt. Een schaaltje yoghurt met aardbeien als ontbijt en later in de ochtend op het terras een stuk vlaai met die zomerkoninkjes. Stipt om half een arriveert de taxi, die rechtstreeks naar Heerlen rijdt zodat wij op ons gemak koffie kunnen drinken. Ciske de Rat de musical, Karin's verjaardagscadeau, is boven mijn verwachting geweldig. Twee verhalen, over de jeugdige en de volwassen Cis Vrijmoed, wisselen elkaar af en zijn prima te volgen. Hard Amsterdamse zangstemmen, mooie decors en kleding ondersteunen de gedeeltelijke levensgeschiedenis van deze vrijgevochten jongeman. Drie uur later hebben wij wat door de binnenstad geslenterd en heerlijk gegeten bij een Italiaans restaurant. Lasagne is een ideaal gerecht voor mij want ik vind het lekker en het blijft langer warm. Vanaf een terras hebben we onder het genot van een pint gewacht totdat de taxi ons weer zonder omwegen naar Geleen heeft vervoerd. Lou Reed zingt in zijn lied over andere geneugten des levens maar de strekking is hetzelfde, een perfekte dag.